EMANET (Final Oldu)

Bölüm 24

Not :Bölüm sonundaki sorulara yanıt vermediğiniz müddetçe yb gelmiyecek.Sınır koymayacağım artık ,sizler fikirlerinizi belirtmezseniz ben yazıp kaydedirim taki yorum yapılana kadar ...iyi okumalar 💙🕊

Medyada : ROZHAD EVİ 🕊

Gün boyu Ezra ile evin tüm ihtiyaçlarını gönlümce seçip aldık.İlk defa bana ait olacak bir şeyi kendim seçebilme şansına sahip olmanın mutluluğu vardı içimde.Genelde hep birinin eskisini kullanırdım ya da benim adıma yapılmış tercihleri sesimi çıkartmadan razı olurdum.İstemeyi bilmezdim,olanla idare eder olmasada sorun yok derdim çünkü bizim evde sıranın bana hiç gelmeyeceğini bilirdim.Bu yüzden uğradığım haksızlığı yüreğimde yük olmasın diye  kendimi hep kandırırdım.Mesela ben minyon ufak tefek bir kızdım,benden küçük kız kardeşim iri olduğu için bedenlerimizin uyuştuğunu ve o yüzden eskisini kullandığımı düşünürdüm.Bazen de onlar küçük öncelik onların diye düşünürdüm,gerçekten hep kaçardım.

Çünkü benim gerçeklerim acıdır.Annem öldükten sonra benim hiç yeni bir şeyim olmadı,babam zaten uğursuz olduğum için görünmezmişim gibi davranırdı.Üvey annem ise kendi çocuklarıyla ilgilenirdi, eve gelen misafir onu ayıplamasın diye de bana kızının eskisini verirdi.Sakın üzülmeyin bana  çünkü ben bu hayatta çektiğim tüm acıların karşılığını Serhad ile aldım.Onu benim gözümle bakabilseydiniz şayet neden bu kadar sevdiğimi anlardınız.Yine de size dilim döndüğünce bazı şeyleri anlatmak istiyorum.

Küçüklükten bu yana kendi acılarımla baş etmeyi öğrendim.Güçlü değildim sadece güçlü kalmak zorunda olan yaralı bir kız çocuğuydum.Rollerim vardı;evin işlerini tek başına halleden Rozelin,kardeşlerine bakmak ile yükümlü Rozelin ,üvey annesi istedi mi etrafa yardıma gönderilen Rozelin...Anlayacağınız kendi hayatımda başrol değil başka hayatlarda yardımcı yan roldeydim.Başkasının tercihine bırakılmış bir hayat içinde sevdim ben Serhatı.Yasaklara rağmen ,imkânsızlığımıza rağmen çok sevdim.Bir kere düz bir adamdı,kendine göre kuralları vardı.Gelenekçi bir bakış açısıyla hayatını yaşıyordu.Beni de sevsin ,beni de hiç bırakmasın ve beni de korusun istedim.Başlarda karakterinden etkilensemde ona dikkat etmeye başladım.Verdiği tepkileri mimikleriyle gerçekten de kendine has bir duruşu vardı,beni görsün diye uğraştım ama evin içindeki kız olduğum için bir kez kafasını kaldırıp bana bakmadı.

İnsana güven veriyordu,nedensizce onun yanında kendimi güvende hissettim.Sanki üvey annem beni saklandığım yerde bulup dövemeyecekti ya da babamın gözünde ne kadar hiç ve uğursuz olduğumun acısını yaşamayayacakmışım gibiydi.Onunla olmak imkansızdı biliyordum ama yine de çok seviyordum.Şimdi ben imkânsız sevdamı bir masal gibi yaşıyordum,arada kavgalarımız olacaktır.Hiç bir evlilik sorunsuz olmazdı ve de sizin unuttuğunuz şey Serhad benimle severek evlenmedi.Bana bir vaatte bulunmadı,onun bu yapıda olduğunu bilerek razı olan bendim.Eğer o ilk gecemizde bana dokunmamış olsaydı beni asla kendine ait hissetmeyecekti,sadece Emanet kalacaktım.Şimdi ise karısıydım vr beni onun yanından Berzan abi bile alamazdı.Asla değişmeyecekti,size saçma gelecek ama Serhatın beni özlediğini birlikte olduğumuz zaman hissettim.

Serhatın büyüdüğü yetiştiği ortamda bildiği kadın rolü belliydi,gelenekleriyle yaşayan bir adam romantik ve kibar olması bu yüzden mümkün değildi.Özledim diyemez,kendiliğinden ilgi göstermezdi.Ancak birlikte olmak istediğinde tüm bunları hissederek yaşatıyordu.Evli bir kadın için birlikte olurken eşinin sana ne hissettirdiği çok önemliydi.Sadece cinsel bir ihtiyaç mı ?yoksa seni gerçekten özleyip istediği için miydi ?Serhatın dokunuşları kesinlikle  cinsel ihtiyaçtan değildi,ona ait olduğumu bir tek birlikte olduğumuzda hissediyordu.Açıkça yanıma gelip sarılıp öpmeyi bilmiyordu.Aslında bir kadına nasıl yaklaşması gerektiğini gerçekten bilmiyordu,tek bildiği şey kendince şefkatini ilgisini bu yolla göstermek.Gerçektende ne hissettiğini birlikte olurken hissediyordum ve bu çok mutlu ediyordu.