SON BAKIŞ ~ Son Durak Serisi 1 *DÜZENLENECEKTİR

SB-16- "Anne ve baban..."

§§§§ YAZAR KÖŞESİ §§§§

Selam arkadaşlar!
16 sayısını çok severim!
Bölüm şarkısı var.
Selena Gomez - Heart wants what it wants
Evde olmadığım için multiye koyamıyorum. Eve gidince koyarım.
Mutlaka dinleyin!
***//*****//*****//*****//*****//***

İnsan mutlu olduğu zaman değerini bilse keşke! Kaybedince anlamasa bazı şeyleri...

İnsan hayatını kaybetmek üzerine kurmasa keşke! En büyük dersleri kaybederek almasa...

İnsan karşısındakinin de insan olduğunu hatırlasa, kırılabildiğini anlasa keşke!

Keşke demekten başka çare yoktu zaten. Selim anlamıştı hatasını... Geç olsa da! Bir şeyleri düzeltmek için hala vakti vardı.

Genç adam evin kapısını açtı. İçeri girmesi için Eslem'e yol verirken Eymen'in elini tutuyordu. Giderken hafif açık bıraktıkları vestiyerin kapısının Eslem'in dikkatini çektiğini fark etti. Kadın gizli bölmeye bakmak için elini uzattığında ona engel olmak amaçlı dikkatini kendine çekmeliydi. Ama ne yapması gerekiyordu? İçinden gelen bir dürtüyle kadının omzuna dokundu.

İrkilerek geri çekilen kadın boş gözlerle Selim'e bakıyordu. Ne yapmaya çalıştığını anlamamıştı. Masmavi gözleri yine derinden gelen bir öfkeye sarınmıştı. Eymen'in garip bakışlarını fark ettiğinde kabanını çıkardı. Ve küçüğünkini de çıkarmak için diz çöktü. Oysa buna gerek yoktu. Eymen annesine dönmeden kollarını babasına uzatıp kabanını çıkarmasını bekledi.

Eslem yavaşça doğruldu. Konuşmak için ağzını açtı. Fakat sözcükler dudaklarından çıkmadı. Oysa ne kadar mutluydu! Selim hafifçe ona dokunana kadar... Halbuki daha iki saat önce kendisi ona sarılmıştı. Konuşmadan geriye doğru birkaç adım attı. Bu uzaklık sayesinde Selim'i inceleme fırsatı bulmuştu. Eslem irkilerek Selim'in duygusuz bakışlarını fark etti. Oysa o da iki saat önce ne kadar mutluydu! Genç adamın dudakları tek çizgi halindeydi. Eslem'in ondan kaçması canını yaktıysa bile belli etmiyordu.

Eymen'in kabanını da asan genç adam ona bakan kadının tam karşısında durdu.

Eslem ne beklediğini bilmiyordu. Fakat kalbi biliyor olmalıydı. Selim'in gözlerinin içine bakarken gerçekten kalbi ne istediğini biliyordu. Gözlerini birbirlerinden çekmediler.

Selim'in duygusuz ifadesi göz göze gelmeleriyle son buldu. Ilık bakıyordu. Çok ılık... Belki anlayışlı, belki derin...

İşte ne olduysa o an oldu. Eslem şaşkınlıktan öleceğini sandı. Selim ona gülümsemişti. İçten bir şekilde... Eslem'in onun küçücük bir temasından kaçmasına rağmen gülümsemişti. Demek Selim ona zaman tanıyordu... Genç kadın da gülümsedi. Fakat bunu arkasını dönüp odasına çıkarken yapmıştı.

Akşam sekiz olmasına rağmen pijamalarını giydi. Mavi pijama beyaz çizgiliydi. Pijama üstünün düğmelerini iliklemekten nefret ediyordu. Sonunda alttan iki tanesini açık bıraktı. Zaten bir üst beden almasının zamanı gelmişti de geçiyordu artık. At kuyruğu yaptığı saçları hala topluydu fakat başı ağrımaya başlamıştı. Sıkı bağlamaktan olduğunu düşünerek saçlarını açtı. Akşamları açık olmasından hoşlanmadığı için iki yanından örgü yaptı. Saçları örgülüyken küçük bir kız çocuğundan farkı yoktu. Barbie bebekleri andıran yüzü onu daha da küçük gösteriyordu

Yemek hazırlamak için aşağı inerken gülümsüyordu. Elini karnına koymuştu. Bir kızı olacağını öğreneli yalnızca birkaç saat olmuştu. Hoş erkek olsa da sevinecekti fakat yine de kız olmasını daha çok istemişti.