SON BAKIŞ ~ Son Durak Serisi 1 *DÜZENLENECEKTİR

SB-64- Sabreden Derviş

Merhabalar, güzel insanlar!

Bölüm isminden kafanızda bir şeyler canlanmış olmalı :)

Bölüm; Betül, Büşra, Saime, Şule ve Ümran için. (Alfabetik sıra kullanıyorum) Tabii tanımadığım ve kendilerini çok sevdiğim tatlı insanlar, ithaf kendinize sayabilirsiniz. Sayın yani : )

Keyifli okumalar dilemeden önce, sizden minik bir ricam var. Bu bölümü okuyan herkesin minik de olsa yorum yapmasını ve oy vermeden geçmemesini istiyorum. Benim için değerli bi bölüm çünkü... Ricamı yerine getirirseniz beni mutlu edersiniz.

Keyifli Okumalar!

♡ ♡ ♡ ♡ ♡

Yağan yağmurun sesi nazikçe fısıldarken, dağ evinin küçük salonunda Eslem açık camdan giren serin havanın, Selim'e yakmasını söylediği şöminenin verdiği ısıyla karışıp etrafını tertemiz bir biçime sarmasını sevmişti. Ellerini yıkamaya giden kocasını beklerken, çorbasını servis etmeye karar verdi. Beyaz kaselere çorbayı servis etti. Tencerenin içine kepçeyi koyduğu sırada arkasına beliriveren adamı hissetti. Sırtına göğsünü yaslayan adam güçlü kollarını da beline sarınca huzurla gülümsedi kadın.

Selim kadının kokusunu kollarında hissetmeyi özlediğini fark ediyordu sürekli bu aralar. "Her şeydin." Kadının kulağına fısıldadı. "Hasretim de oldun." Kadın kendisine dönünce, gülümsedi genç adam. "Hala her şeyimsin."

" Selim..." Eslem başını kocasının omzuna koydu. "Tanıdığım en güzel adamsın." Selim kollarını sıkıca beline sarınca, hüzünlü bir gülümseme ile devam etti. "İstiyorum ki, bu günden sonra hiçbir kötülük bizi bulmasın."

" Bu kolların arasından hiç çıkma ki seni koruyabileyim Eslem."

"İkimiz de suçsuzken, bu kadar çok acı çekmeyelim bir daha Selim."

" İnşallah." Selim karısına biraz daha sıkı sarıldı. " Eh, ama bana da yeter. Yemeği boşver, gel odaya gidelim."

Eslem nerdeyse kahkaha atacaktı. Sırıttığını saklamadan adamdan ayrıldı. "Önce yemek aşkım."

"Önce seni yesem aşkım?"

Eslem yüzüne yapay bir kızgınlık ifadesi yerleştirdi. "Ay, terbiyesiz!" Gülerek adamın kollarının arasından kaçtı. "Ellerimle yemek yaptım sana. Yemezsen olmaz ki."

" Senin istediğin gibi olsun." Selim sandalyeye oturup, kadının koyduğu çorbayı içmeye başladı. Eslem gülerek onu izliyor, aceleciğini de şaşkınlıkla karşılıyordu. Adam çorbayı birkaç dakika içerisinde aceleyle bitirivermişti. Ki Eslem daha birkaç kaşık ancak almıştı.

Selim gülümseyerek tabağından başını kaldırdı. İmalı bakışları karısını bulmuş ve kadının ayaklanmasına neden olmuştu.

" Çok hızlısın." diyen Eslem gerçekten hala şaşkındı. "Beni şaşırtıyorsun Selim."

"Neden?" Selim arkasına yaslanıp, tabağına sıradaki yemeği koyan karısını izledi. "Önce yemek, sonra ben demeseydin yavaş yerdim."

" O değil." Eslem tabağı adamın önüne koydu gülümseyerek. Ama gerçekten merak ettiği bir nokta vardı. " Evde neden bu kadar aceleci değildin?"