SON BAKIŞ ~ Son Durak Serisi 1 *DÜZENLENECEKTİR

SB-69- Hasret olmadan Vuslat

Sevgililer Gününüz Kutlu olsun. Bir demet gül kokusu getirdim size.  :)

  Keyifli okumalar.

* * * * * * *
   İnceden, usuldan derin bir sızı kapladı kadının yaralı kuş gibi çırpınan yüreğini. Yürek bu, yandıkça yanar ya, artarak katlandı hissettiği acı. Hiç... Bir hiçti sebebi, tüm yaşadıklarının. Yaşanacağı varmıştı, yaşanmıştı, sözü ona değildi ki! Hiçbir alakaları olmadığı halde, Cenk ve Sevde tarafından planlanan bir oyunun içine düşmüşlerdi. Cenk'in intikam ateşi, Sevde'nin bozuk olan psikolojisi... Bu güzel ailesi, Cenk'in ablasına olan aşkıyla daha çok alevlenen bir intikam ateşinin pençelerinde oradan oraya savrulmuştu. Aylarca çektiği o acının haddi hesabı yoktu. Ki bu Selim'e duyduğu tüm güveni yıkmıştı. Üstelik adamın da bir suçu yoktu. İnsan sevdiklerini öyle kolay affedemiyordu zaten, üstelik ihaneti hiçbir kadın içine sindiremezdi. Selim'in o güven duygusunu, aşkıyla, pişmanlık ve kaybetme korkusu ile aylarca tamir etmeye çalışması ise onu da çok yaralamıştı. Eslem  şuan idrak ediyordu ki, adam kendisi acı çektikçe daha çok acı çekmişti. Anne karnında minik kızı bile hissetmişti o acıyı. En çok da Semih Eymen küçücük yüreği ile göğüs germeye çalışmıştı olanlara. 

   Şimdi her şey birer birer ortaya çıkmıştı.

  Cenk Kandemir, annesinin hastalığından, son aylarda sürekli kendisine 'Ayhan' ismi ile seslenen  annesinin hastalığından Eslem'in babasını sorumlu tutmuş, kendi mahvolan ailesinin intikamını almak istemişti. Hem de planı öyle kusursuzdu ki, Ayhan'ın tüm ailesini dağıtmayı amaçlamıştı.  Annesinin hastalandığı yıllarda Dilara ile beraber olması, onunla yapamayıp ayrılması ise her şeye daha kötü bir şekilde etki etmişti. Kusursuz planı, ilk önce Eslem'in ailesini dağıtmak, babasının en değer verdiği çocuğu olduğu için, gözlerinin önünde yıkılışını izletmekti. Ama bu birinci adım, Sevde ile kurdukları bu tuzak, Eslem'in hamile kalması ile ciddi sekteye uğramıştı. Sonraki adımları ise, birer birer kader sayesinde bozulmuştu. Anne babasının ölümü ise, konuşma boyu aklını kurcalamıştı Eslem'in. Ablası da içinden geçenleri okumuş gibi açıklamıştı. Anne babasının ölümünde bir parmağı olmadığını söylemişti Cenk Dilara'ya. Eslem bir an, neden güvenelim ki, diye sormuştu. Ama sonra, bu kadar şeyi açıklayan bir insan, neden yaptıysa inkar etsin ki, demişti.

    Düşüncelerinden sıyrılışı mide bulantısı ile oldu. Boğazından yükselen sıcak sıvı koşarak banyoya girmesine neden olduğunda korkuyla, parmaklarını karnına sardı. Ne düşüneceğini gerçekten bilmiyordu. Klozete içinde ne varsa boşaltıp,  kesinlikle boğazında kalan tattan nefret ediyordu, sırtını duvara yasladı.

    "Eslem, neredesin?"

   Genç kadın banyoda olduğunu söyledi normal bir ses tonu ile. Asena onu duyup, banyoya gelirdi herhalde. Tahmin ettiği gibi de olmuştu.

   "Eslem? Ne bu halin?" Asena'nın gülümsemesi yüzünde soldu arkadaşını duvara yaslanmış bir biçimde otururken bulduğunda. Hemen yanına gidip, alnına elini yasladı. "Hasta mısın?"

   "Hasta değilim." Eslem arkadaşına baktı anlaması için. " Hastalık gibi değil de."

   "Beni korkutmaktan vazgeçer misin?" Asena kadının kalkmasına yardım etti. Kolundan destek vererek, yüzünü yıkamasına yardımcı oldu. Neler olduğunu anlamıyordu ama. Eslem'in niye orada oturduğunu ya da gözlerindeki korku kıvılcımlarının nedenini.

   Eslem yüzünü yıkadığı zaman arkadaşına sarıldı direkt. O can kokusunu içine çekti bol bol.  "Korkuyorum." dedi içten bir şekilde. Kadının boynuna daha sıkı sarılarak. "Çok korkuyorum ben Asena."