SON BAKIŞ ~ Son Durak Serisi 1 *DÜZENLENECEKTİR

SB-19-"Seçimini yap!"

Merhaba!!!
Bölüm şarkısı: Ellie Goulding- Love me like you do

Dinlemenizi tavsiye ederim.

Multimedya- Faruk ve Dilara
************************************

Selim gözlerini açtı.Sabah beş'e geliyordu. Kendini uyandıran şeyin ne olduğunu fark etmesi uzun zaman almadı. Eslem'in uykusunda sayıklaması onu uyandırmıştı. Karısının yüzünü inceledi. Güzel gözleri sımsıkı kapalıydı. Alnı ter içinde kalmıştı. Ne kadar istemese de onu uyandırdı. "Eslem," diye seslendi. "Hadi uyan güzelim."

Eslem'in yanağından süzülen bir damla gözyaşını görünce ne yapacağını şaşırdı. Saçlarını yüzünden çekti. "Eslem." dedi. Kadının bir kez daha sayıklamasına dayanamayarak kadını öptü. Kadının zaten açılmak isteyen gözleri hemen açıldı.

"Sadece kötü bir rüyaydı," diyerek yatakta doğruldu genç adam.

Eslem mahmur gözlerle Selim'e bakıyordu. Gördüğü rüyanın etkisinden çıkması uzun sürecekti besbelli. Bir yanağında hissettiği kurumuş gözyaşı Eslem'i dehşete düşürdü. Annesine söz vermişti. Ama uyurken ağlaması bilinçli değildi ki! Gözlerini Selim'den çekti. Yatakta başını yastığa koyarak tekrar uyumaya çalıştı. Gözlerini kapattı. Ama kâbustan daha beter görüntüler-babasının o hali- geliyordu gözünün önüne. Hızla gözünü açarak o da yatakta oturur pozisyona geldi.

Selim komidinin üstünde su bulmak amacıyla bakındı. Ama bu oda uzun süredir kullanılmıyordu. Suya dair bir iz yoktu. Eslem'e su almak için ayağa kalktı. "Ben sana bir bardak su getireyim."

"Boşver suyu... Gitme!"

Selim kafa salladı. Çarşafı açtı. "Hadi uyu, saat çok erken daha.

"Uyumasam daha iyi, zaten doğru düzgün uyuyamıyorum."

"Ne gördün? Anlatmak ister misin?"

"Babamı... Babamın o son halini..." derken gözleri tekrar dolmuştu genç kadının. Ama ağlamıyordu. Ağlayamıyordu.

"Şişt! Geçti..." diyerek kadını teselli etmeye çalıştı. "Yine de uyuman gerektiğini biliyorsun değil mi?"

Eslem yaramaz bir kız çocuğu gibi kafasını salladı. Dudakları büzülmüştü.

Selim onaylamazca kafasını sallayarak sırtını yatak başlığına yasladı.bacaklarını uzattı. "Bazen hâlâ aynı küçük kız olduğunu düşünüyorum. Sanki aradan yıllar geçmemiş gibi... İki tane çocuğumuz yokmuş gibi..."

Eslem de başını Selim'in bacaklarına koydu. Gözlerini kapatıp saçlarında gezinen parmakları hissetti. "Neden?"

"Bazen öyle bakıyorsun ki! Sanki içimi okuyabiliyorsun, istediğim veya istemediğim şeyleri biliyorsun. Bazen de öyle kırılmış bakıyorsun ki! Sanki sana hayatı zindan etmişim gibi... Suçluluk duyuyorum. Ben seni hakkıyla sevemiyorum."

Eslem cevap vermedi. Şu son birkaç ay hariç Selim'in hep kendini sevdiğini hatta aşık olduğunu düşünmüştü. Ama bu duygu öyle sarsılmıştı ki! Diyecek bir şey bulamıyordu. Elini bebeğinin üstüne koydu. O bebeğin babasına deli gibi aşıktı. Biliyordu. İtiraf da ediyordu, o ne hissederse hissetsin bu duygu değişmeyecekti. Ama ilişkinin yürümesi için güven gerekirdi. Hem de tek taraflı aşk acı verirdi. Selim'in kendinden emin olması ve Eslem'in güvenini tekrar kazanması gerekiyordu.

Uzun bir sessizlik oluştu. Selim kafasını başlığa dayayıp gözlerini kapattı. Eslem'in uyuyabilmesi için dua ediyordu.

"Selim," diye fısıldayan kadına "Efendim?" diyerek cevap verdi.