Take Notes

47 - Uitleg

Ik denk dat Noah niet vandaag weer naar huis kan...

Flip klopt even op de deur voor we naar binnen gaan. Noah ligt met zijn ogen dicht en aan alle kanten piept er aparatuur. Mijn ogen worden groot, "het ziet er nu erger uit dan het is" fluistert Flipt tegen me. Ik knik en loop achter een verpleegkundige langs naar de zijkant van het bed. Er staat een stoel dus ik ga er op zitten en Flip blijft naast me staan. Noah zijn hoofd draait naar links en hij opent langzaam zijn ogen. "Hey Nien" zegt hij slaperig, "haai" zeg ik. Noah doet zijn ogen weer dicht tegen het felle licht. "Zal ik een gordijn dicht doen?" vraagt Flip. Noah knikt en Flip doet met moeite het gordijn tot de helft dicht zodat het niet al te donker in de kamer wordt. "Thanks" zegt Noah en gelijk gaan zijn ogen weer open, die mooie grote bruine ogen..
Ik tik flip aan, "Wacht, waar zijn z'n ouders?" vraag ik. "Onderweg" antwoord hij. "Ik kom straks een arts die gaat kijken hoe het gaat" zegt de verpleegster die nog even iets noteerd op een papiertje terwijl ze naar cijfers op het apparatuur kijkt. "Oke" zegt Noah, nogsteeds slaperig, en de verpleegster loopt de kamer uit. "Ze mag er best wezen hoor" zegt Noah met een voorzichtig lachje. Flip schiet in de lach en ik zit er met mijn lippen op elkaar grijnzend naar het stelletje te kijken.
"Maar No, wat is er nou gebeurt?" vraag ik evenlater. Noah haalt zijn schouders op, "geen idee, ik weet alleen nog dat ik een sprong maakte" antwoord hij. "Hier" zegt Flip en geeft me zijn telefoon, ik druk op play en een filmpje speelt zich af. Je ziet Noah op zijn motor crossen door het circuit. En inderdaad niet veel later een waanzinninge sprong maar de landing is minder gaaf.. Drie seconden later stopt het filmpje, ik geeft Flip zijn telefoon terug en kijk naar Noah. Nu pas valt het me op wat voor een blauwe en paarse bult er op de zijkant van zijn voorhoofd zit. Noah wrijft even in zijn ogen en gaapt, wat Flip en mij aansteekt. Nadat we alledrie hebben gegaapt, vraag ik waarom het zk lang duurt voordat zijn ouders er zijn. "Waren een weekje weg naar Zeeland of zo. Dus ze moeten vanuit daar komen" antwoord Noah. "Ohh" zeg ik langzaam.
"Hallo" zeg een arts die binnen komt lopen. We knikken alldrie en mompelen een soort hallo. Op zijn naambordje staat een naam die niet echt goed te zien is doordat sommige letters een beetje vervaagd zijn. Hij doet wat testjes met het volgen van een pen en wat andere dingetjes.
"Uhmm, we gaan je voor de zekerheid toch nog even een scan maken. Heb je enig idee wanneer je ouders hier zullen zijn?" Vraagt de arts. Hij ziet dat Noah een soort error krijgt en er lang over na moet denken. De arts kijkt naar Flip met een vragende blik, "ik denk wel redelijk snel. Een kwartier of zo" antwoord hij. De arts knikt en zegt dan dat hij gaat wachten met de scan tot Noah zijn ouders er zijn. "Noah doe nogsteeds rustig aan" zegt hij voor hij de kamer verlaat. Zonder te wachten op enige reactie sluit hij de deur achter zich. Noah zucht even, "ugh, weer een scan" mompelt hij. "Het is pas je tweede" zegt Flip grinnikend, ik kijk lachend naar Flip.
"Ik ga even Niels updaten" zeg ik en ik knijp eventjes in Noah zijn hand em verlaat de kamer. Als ik de deur sluit zie ik Niels al aan het einde van de gang zitten met zijn moeder. Als ik dichterbij ben staat hij op, "en?" Vraagt hij. "Ja.. sprong gemaakt met de motor en gevallen tijdens het landen. Kan zich het verder niet meer herinneren wat er daarna is gebeurt. En zijn ouders zijn hier over een kwartiertje en dan moet hij een tweede scan maken voor de zekerheid." Antwoord ik. Hij knikt, "wil je dat ik hier blijf of? Ik weet niet van handig is" zegt Niels. Ik haal mijn schouders op, "ja.. het is meer dat ik niet echt weet wat je hier kan doen. Je zit hier dan alleen maar te wachten en dat is ook niet echt wat je leuk noemt" zeg ik. "Hoe kom je thuis straks?" vraagt Niels. "OV of ouders van Noah. Komt goed" zeg ik. Niels knikt, "oke, dan ga ik goed". Ik knik en geef Niels een lange kus, "dankjewel voor vandaag" zeg ik. Ik geeft z'n moeder een knuffel en bedank haar ook, "graag gedaan" zegt ze en doet een stapje naar achteren voor Niels. Niels lacht en geeft me een knuffel en een kus op mijn voorhoofd. Samen met zijn moeder loopt Niels naar de trappen naar beneden. We zwaaien nog even en ze verdwijnen uit mijn zicht.

Terug in Noah zijn kamer staan zijn vader, moeder, broertje,Flip en de arts er. "Hoi" zeg ik en stel me even voor aan zijn ouders en broertje die ik nog nooit heb ontmoet.
Noah zijn bed wordt de kamer uitgerolt door twee verpleegsters en wij blijven achter in de kamer.