Take Notes

48 - Zonder mij?!

Noah zijn bed wordt de kamer uitgerold door twee verpleegsters en wij blijven achter in de kamer.

"Wat te drinken halen bij de automaat?" Vraagt Noah zijn moeder. Noah's vader, Flip en ik knikken en we lopen de kamer uit.

Na lang in de wachtkamer te hebben gezeten met M&M's uit de automaat worden we geroepen. Tegelijk staan we op en lopen we naar de kamer waar Noah in bed zit met een bekertje water. Hij trekt zijn wenkbrauwen op als hij ons ziet. "Goedemiddag, nog een keer" zegt de arts lachend. "Het duurde even, maar de testuitslag is binnen. Ik wilde die graag even bespreken. Zijn jullie familie?". "Wij niet" zegt Flip en hij wijst naar mij en naar zichzelf. De arts knikt, "is het oke dat ze hier bij zijn of wilt u dat ze buiten wachten?". Noah zijn ouders kijken elkaar aan, ik zie aan ze dat ze liever hebben van niet. "Wij wachten wel even buiten" zeg ik en trek Flip met me mee. Ik zie Noah's moeder met een bedank glimlachje en ik sluit de deur achter me.
"Zou het heftig zijn? Ik bedoel ja, bespreken en dat we er niet bij mogen zijn" zegt Flip. Ik haal mijn schouders op, "ik snap het wel, ik bedoel ze weten het niet dus opzich" antwoord ik en ik laat me vallen in de houten stoel van de wachtkamer. Flip gaat onderuitgezakt naast me zitten. "Hoe is het met Niels?" Vraagt hij na een stilte. "Goed, ik zal hem even updaten na de testuitslag. Als we dat te horen krijgen." Antwoord ik. Flip knikt, "ja, hopelijk niks geks of zo".
We zien de arts de kamer verlaten en staan op. Flip klopt even op de deur, Noah's moeder doet open, "oh kom binnen" zegt ze. Ik zie aan haar ogen dat ze vochtig zijn geweest. Heeft ze gehuild? Dat kan nooit goed nieuws betekenen..
"Uhm, ga zitten" zegt ze en wijst naar de vensterbank onder het raam. Flip en ik gaan niet comfortabel op het randje vlak bij de vloer zitten en kijken Noah's moeder aandachtig aan. Ik kijk even naar Noah maar die ligt met zijn ogen dicht en is inmiddels gaan liggen. "Uh.. ze hebben bij de scan een tumor gevonden" begint ze. Flip en ik kijken haar met grote ogen aan. "Ze weten nog niet of de tumor goedaardig of kwaadaardig is dus dat is afwachten. Meer kunnen ze eigenlijk niet vertellen..". Ik weet niet wat ik moet zeggen, Flip volgensmij ook niet want die blijft net zo stil. "Hoelang moet hij hier blijven?" vraag ik na een tijdje. "We kregen de keuze, maar Noah zelf kiest liever voor hier blijven. Ook vanwege zijn hoofdpijn" antwoord ze. Flip en ik knikken begrijpelijk.

Thuis aangekomen heb ik het hele verhaal aan pap en mam verteld.. Ze zijn nogal geschrokken en mam heeft nog een keer benadrukt dat ze hoopt en niet wil dat zoiets ook bij mij gebeurt. Maar gelukkig was het niet zo erg dat de sfeer serieus moest blijven want mam zei: "Nien, je scooter is klaar dus we kunnen hem ophalen". "Nee! Echt? We gaan nu!" roep ik enthousiast.
"Wil je nu gaan of?" vraagt mam, "NU!" roep ik blij. Niet veel later zit ik naast mam in de auto onderweg naar de winkel waar mijn scooter klaar staat. Zo veel zin in! "Je rijdt zelf naar huis hoor" zegt mam lachend. Blij knik ik en stap de auto uit. 
Terug van de zaak heb ik mijn gloednieuwe scooter in de garage gezet en doe ik alleen de deur open om "ik ben bij Niels!" te roepen. Ik wurm mezelf door de heg die tussen onze voordeuren zit en blijf haken met me jas aan een tak van de struik. Het pakje peuken valt uit mijn jaszak, "fuck" zeg ik zachtjes en duw het doosje terug in zijn originele vorm. Het pakje was in mijn zak nogal vervormd. Met stress kijk ik naar de camera die schuin boven onze voordeur zit. Hopelijk staat het niet op beeld, of kijken pap en mam hier niet naar. Ik stop het pakje terug in mijn zak en stap uit de heg, ik bel aan en Thijs doet open. "hoi" zegt ik, hij lacht en knikt zijn hoofd. Rechtstreeks loop ik door naar Niels zijn kamer, in het begin klopte ik nog op de deur maar nu niet meer. "Fakka dikzak" zeg ik en stap naar binnen, "Oh, shit!" roept Niels en ik zie een deken over hem heen vliegen. "Niels!" roep ik lachend, "Loop je nou te rukken?!". "Nienke!" zegt hij met een beetje schaamte en voorzichtig zie ik een oog onder de deken vandaan kijken. Ik gier het uit en loop naar hem toe, in 1 beweging trek ik de deken weg. Dit was de druppel, ik heb gewoon buikpijn van het lachen.  Niels grijpt naar z'n lul, "het is niet dat ik dingen zie die ik nog nooit heb gezien" lach ik. "Het is gewoon gênant" zeg Niels stilletjes. "Helemaal niet, doe je ding. Maak het even af ik zit beneden" grinnik ik. "Jo" zegt Niels en hij steekt zijn hand op. Ik sluit de deur achter me met een lach en loop naar beneden. "Haai" zeg ik als ik in de woonkamer op de bank ga zitten, "Niels is thuis toch?" vraagt Thijs die ook op de bank zit. Ik knik en gelijk komt er een lach op mijn gezicht van het beeld wat er in me hoofd tevoorschijn komt. Thijs kijkt me vragend aan, "Ik denk dat je dat het beste aan hem zelf kan vragen als ik weg ben" antwoord ik. Hij kijkt me nog steeds vragend aan, "lekker vaag" lacht hij.  Thijs komt dichterbij me zitten, zijn mond gaat naar mijn oor. "Weet Niels dat je rookt?" fluistert hij. "Ik was gestopt voor hem, maar ben weer begonnen. En nee dat weet hij niet" antwoord ik eerlijk. "Hoe weet jij dit eigenlijk?", "ik ging het raam bij de werkkamer dicht doen en op dat moment kwam de vriendin van mijn broertje door de heg en liet wat vallen. Samen keertje?" antwoord hij. Met opgetrokken wenkbrauwen kijk ik hem aan, "met de broer van mijn vriend gaan roken? ja man dat is logisch". 

Thijs kijkt me vragend aan, "hoezo niet, kan gewoon als vrienden toch. Doen?".