Take Notes

24 - Op het dak

"Wat?" Vraag ik weer, wat bedoeld hij in godsnaam? Niels staat maar te gebaren voor het half open geschoven raam.

"Wacht" zeg ik en pak snel mijn telefoon mee voor ik het raam uitstap. Ik voel met mijn voet even voor zekerheid op de zware tak. Niet veel later zit ik op een tak voor Niels zijn raam. "Vertel" zeg ik lachend en ik zie de deur achter Niels opengaan. "Oh, kan ik ff wat vragen" zegt Thijs terwijl hij naar ons toeloopt. "Je bent er nu toch al" zegt Niels lachend. "Ja, mag ik je oplader lenen?" Vraagt hij, Niels schud zijn hoofd. Thijs kijkt balend en zelfs een beetje geïrriteerd, hij loopt weer weg en zegt "je bent niet echt een gentleman, ze zit al die tijd op een fucking tak" en hij sluit de deur achter zich. Ik schiet in de lach, "oohhhh ik kan niet meer!" Gil ik lachend. En Niels staat er een beetje schamend bij, "ja.. sorry" zegt hij en hij moet nu ook lachen. "Maar wat wilde je zeggen?" Vraag ik als ik ben uitgelachen. Niels haalt even diep adem omdat hij stiekem zelf ook wel moest lachen. "Of je mee naar boven gaat" en hij wijst weer naar boven. "Hou op met me, heb jij ook daar een plekje?" Gil ik zo zachtjes mogelijk. Hij kijkt me lachend maar verbaasd aan, "naast de schoorsteen met dat gekke stukje bovendak wat uitsteekt" ga ik verder. "Ja!" Zegt hij en stapt de dakgoot in, "kom, je weet de route en goeie plekken on ne vast te houden wel" zegt hij. Ik stap na hem de dakgoot in en samen lopen/klimmen we naar het uitgestoken stuk schoorsteen met een klein, gek overkappinkje. "Awhh" zeg ik als ik zie dat Niels het gezellig heeft gemaakt met een kleedje, dekentjes en een lampje. "Gelukkig is je gips er alweer af" zegt hij lachend als hij me hou vast geeft. "Ja, jemig. Heb toen echt heel lang niet kunnen trainen" zeg ik nu ook wel lachend. Niels moet lachen en ik nestel me tegen hem aan, hij slaat een arm om me heen en we kijken naar de sterren. Het zijn er niet veel, het is geen heldere nacht maar dat maakt niet uit.
Om 23:55 besluiten we allebei naar onze kamer te gaan. Als Niels weer met beide benen in zijn kamer staat gaat hij uit het raam hangen. Ik zit inmiddels half in de boom en half sta ik in de dakgoot. We geven elkaar een kus en ik verplaats me door de boom naar mijn eigen kamer. Als ook ik weer in mijn kamer sta, kijk ik hem aan en zwaai even. Tegelijk doen we onze gordijnen dicht en ik grijp gelijk naar mijn notitieboek.

Lieve Bo,
Ja, sorry inmiddels alweer bijna een eeuw geleden. Maar er is veel gebeurt!
Maar het is inmiddels officieel dst Niels en ik hebben. We houden het alleen voor ons tweeën, anders ontploft volgens hem de media. Laatst liepen we ook in het bos om Bobbie en Boris uit te laten. We kwamen een paar meisjes tegen van ik denk 10/11/12 jaar of zo, en ze wilde met Niels op de foto! Dat was wel echt even een schakelmomentje voor me. Dat Niels bekend is en bijna elke actie van hem wordt weer genomen. Maar goed, en to en vroeg dus een meisje of we een 'verkering' hadden, dus wij: nee, we zijn gewoon vrienden. Echt te grappig! Maar toen wilde ze dus ook dat ik op die foto erbij kwam. Beetje random, maar wel geinig opzich. Oh en in de tussentijd heb ik m'n arm gebroken, maar heg gips is er inmiddels alweer van af.
Maar wat blijkt; Niels heeft zo'n zelfde plekje bij de schoorsteen! We hebben er vanavond gezeten <3. En gezownd of courssss hwhaha
En ik durf te wedden dat Ian en Cato iets gaan krijgen! Ze hebben (ik mag heg niet echt zo noemen eigeijk maar toch) ze hebben wel fix, het gaat in ieder geval richtig de fix! Zó leuk!
Ja, voor nu was dat het wel hahah
Liefs, Nienk

Ik ruim het boekje op en maak me klaar om naar bed te gaan. Ik ben eigeblijk best wel moe, maar ik zit meg mijn hoofd alleen maar bij Niels. En hoe snel dit allemaal ik gegaan..

*volgende dag*

Tijdens de pauze zitten we in de kantine, op een manier hebben we altijd plek daar. Geen idee waar Niels is, maar dat maakt niet uit. "Hoe zit het nou precies met jou en Ian?" Vraag ik en kijk nieuwsgierig naar Cato die aan een velletje naast haar nagel trekt. "Uhh" zegt ze nig druk in de weer met het velletje. "Niet doen het gaat bloeden" zeg ik, "te laat" zegt Cato en het eerste bloeddruppeltje kimt tevoorschijn. "Maar ja gaat goed" zegt ze met haar duim half in haar mond om het bloed 'op te vangen'. "En dat houdt in?..." zeg ik, "dat uhmm.. er wel een bepaalde vibe is" zegt ze. "Een bepaalde vibe" herhaal ik, "Nien! Je weet wat ik bedoel" roept ze, ergens zo zacht mogelijk. "Klopt, maar ik wil het van jou horen" zeg ik lachend en kijk haar afwachtend aan. "Ja er is een soort meer dan vrienden vibe" zegt ze oogrollend. Ik sla haar, "wat geweldigg!" Roep ik. "Geweldadig zul je bedoelen" zegt ze en wrijft over haar arm. "Sorry" zeg ik lachend, ik ga altijd meppen als ik moet lachen of enthousiast wordt. Geen idee waarom. "Nien!" Wordt er door de kantine geroepen. "Nienke!" Wordt er door een andere stem geroepen. Cato en ik kijken verbaasd op.

H

iii
Jaaa hahah toch nog maar even een hoofdstuk online! Voor de leuk maar ook om ideeën; ben beetje inspiratieloos en wil wel zo veel mogelijk blijven door schrijven! Of ik denk eraan om dit boek af te ronden en een nieuwe te beginnen..
Laat maar weten wat jullie willen en ideeën zijn anders zeker welkom!
Liefs, Bel <3