Take Notes

10 - Borrelen

Boris kijkt langzaam over het randje van zijn mand, en hij kijkt me aan. "We gaan wel over een kwartiertje Bor" zeg ik en Boris nestelt zich opnieuw op het kussen in zijn mand.

*kwartiertje later*

Ik sta op om mijn schoenen aan te trekken. Ik plof weer neer op de bank en trek mijn sneakers aan. "Kom Bor, ga je mee naar buiten?" Zeg ik en Boris kijkt me aan. "Kom, lekker naar buiten" zeg ik en hij springt uit zijn mand. Kwispelend loopt hij naar de gang waar ik zijn riem omdoe. "Doei! Ik ben Bor uitlaten!" Roep ik naar boven en loopt naar buiten. Buiten rits ik mijn jas nog even dicht en sla rechtsaf, nieuwsgierig kijk ik naar het huis van de buren. "Hoi" hoor ik opeens, het is de buurvrouw. "Hoi" zeg ik terug en loop verder met een trekkende Boris aan de lijn. Op het veldje laat ik Boris nog los en gooi een random stok die er ligt. Na een halfuurtje loop ik met Boris weer terug naar huis. Als ik het tuinpad op loop staat de buurvrouw weer buiten, maar nu gooit ze afval in de container. Vooral dozen. Terwijl Boris aan het snuffelen is bij het hoekje van het tuinhek, komt er een jongen aanlopen. Hij gooit wat dozen in de container en ziet me dan staan, "oh, hoi" zegt hij lachend. "Hey" zeg ik lachend terug, hij heeft echt een bekend gezicht. "Heel random, maar zit je op het Pietus College?" vraag ik een beetje lachend. Er verschijnd een lach op zijn gezicht, "ja, jij ook?" antwoord hij. Ik knik, Boris blaft bij de voordeur. "Jaja Bor" zeg ik en pak mijn sleutel uit mijn jaszak. "Nou, tot 17:00" zegt mevrouw Schlimback lachend. "Ja" zeg ik grinnekend en duw de deur open.

*17:00*

Pov Niels
"Niels? Kom je?" Roept mam van beneden. Snel ren ik de trap af, ik heb getwijfeld over mijn trui die ik aan heb gedaan. Ik wil wel een goede indruk maken natuurlijk, op de hele familie maar vooral op mijn buurmeisje. Niet dat ik dingen van plan ben, maar ze is wel leuk. Qua hoe ze eruit ziet, en ze komt heel spontaan over.
"Hey, kom verder, ik ben trouwens Lucas" zegt Lucas dus en de houd de voordeur open. We lopen naar binnen en komen de woonkamer binnen. "Hoi, ik ben Nienke" zegt Nienke lachend omdat we allemaal merken dat dit soort van nergens op slaat. "Hoi" zeg ik lachend en op een manier gaan Thijs en Femke, Maaike en Lucas, en Nienke en ik bij elkaar zitten. "Hoi, hoe heet ie?" vraag ik lachend aan Nienke en aai hun hond. "Boris, maar hij luisterd ook naar Bor" zegt ze en geeft twee klapjes op haar schoot. Boris twijfeld geen seconde en blij zet hij zijn twee voorpoten op haar knieën. "Kom maar Bor" zegt ze lief en stimulerend, en het werkt, Boris buigt zijn achterpoten en springt op haar benen. Nieuwsgierig snuffelt Boris richting me en ik aai zijn kop. Nienke schuift naar me toe zodat ik Boris makkelijker kan aaien. "Ja, je ruikt Bobbie hè" zeg ik en Boris zit nu voor de helft op mijn schoot. "Nien, help je even?" Zegt de moeder van Nienke en Nienke zet lachend Boris zijn reet op mijn schoot. "Ben zo terug" zegt ze met een glimlach en loopt naar de keuken, denk ik. In mijn ooghoek zie ik dat mam lachend naar me kijkt.
Nienke komt weer aanlopen maar dan met een plank vol met borrelhapjes. Ze zet het neer en vraagt of ik iets wil drinken, "ik weet niet wat je hebt" antwoord ik lachend. "Loop anders even mee, Bor kom is" zegt ze en Boris springt van mijn schoot af en ik sta op. Ik loop achter Nienke aan de keuken in en Boris volgt kwispelend. Ze trekt de koelkast open en kijkt me vragend aan, "kies maar wat" zegt ze en loopt naar een bord wat vetrestjes liggen.

Pov Nienke
Ik pak Boris zijn eetbakje en zet hem op het aanrecht. Op een bord had ik vetrestjes bewaard voor Boris. Ik doe het in zijn bakje en Boris gaat al zitten en wachten. Ik zet het bakje neer en zeg "ja, ga maar". Boris stormt op het bakje af. Niels heeft in de tussentijd ice tea gekozen en ik pak een glas voor hem. "Hebben jullie ook een hond?" Vraag ik en schenk de ice tea voor hem in. "Ja, Bobbie heet ze" antwoord hij, "leuk" zeg ik en overhandig het glas aan hem. Onze vingers raken elkaar, dit was het eerste fysieke contact. We lachen een beetje ongemakkelijk en lopen terug naar de woonkamer.
Na een halfuurtje gepraat te hebben gaan we Bobbie halen, voor de gezelligheid en voor Boris. Samen lopen we naar het huis van Niels. Als we binnenkomen horen we gelijk een blaf van Bobbie. "Hey Bob" zegt Niels lief en gaat op zijn knieën zitten, Bobbie springt blij in zijn armen. Na Niels begroet te hebben, komt Bobbie naar mij. "Hey Bobbie" zeg ik aai haar, "wil je een kleine tour?" Vraagt Niels die weer is gaan staan. "Ja is goed" antwoord ik en heb moeite met omhoog komen. Niels steekt zijn handen uit en ik pak ze. Niels trekt me lachend omhoog en hij geeft een mini house tour.
"En hier is mijn kamer" zegt hij en geeft een duwtje tegen de deur zodat die open gaat. Het is inderdaad de kamer 'naast' die van mij, met de donkerblauwe muur. "Nice" zeg ik en kijk een beetje rond. Ik bij het raam stasn en kijk mijn kamer in, ik leun op de vensterbank en in mijn ooghoek zie ik dat Niels naast me is komen staan. "Hoe moet ik je eigenlijk noemen?" Vraagt hij opeens. "Me noemen?", "ja, Nienke of Nien?" antwoord hij. "Oh, Nien of zo weet ik het doe wat je wilt" antwoord ik lachend. Lachend knikt hij, en we horen dieren pootjes de kamer binnen trippelen, want allebei kijken we om. Bobbie staat kwispelend in het deurkozijn naar ons te kijken. En ze draait weer om en kwispelend loopt ze weer weg, een andere kamer in. "Ze vind het allemaal wel leuk, maar het is nog even wennen" zegt Niels met een glimlach. Glimlachend kijk ik hem aan, "doe je een sport of heb ne hobbies?" vraag ik. "Ja, ik zing. Ik zit in een band: FOURCE" antwoord hij en kijkt naar buiten of mijn kamer. "Echt!?" vraag ik enthlusiast, hij knikt en pakt zijn telefoon. Een paar tikken later geeft hij zijn telefoon aan mij, ik scroll wat en klik op stukjes van nummers in de hoogtepunten. Het klinkt echt goed, "ziek" zeg ik en ben bijna een beetje trots op hem. "Jij?" Vraagt Niels en neemt zijn telefoon aan die ik aan hem terug gaf. "Ik zit op motorcross" antwoord ik. Hij kijkt me aan met grote ogen, "wat?" Vraag ik. "Nee, gewoon, die had ik niet zien aankomen" zegt hij lachend. Ik lach terug, "is dat ook de reden dat je moeder zei: ze kan letterlijk en figuurlijk klappen hebben?" Vraagt hij.