მიყვარდი

თავი 16

შეიძლება გაქცევა გამოსავალი არა, მაგრამ მე გაქცევა ავარჩიე მჭირდებოდა ფიქრი ყველაფერზე, და ყველაფრისგან დასვენება მშვიდ ადგილას ყოფნა მინდოდა მშვიდი ადგილი ჩემი ოთახი იყო. ჩემ გრძნობებში გარკვევა მჭირდებოდა, რას ვგრძნობ მე დათოს მიმართ რატომ მემართება მის შეხებაზე ყველაფერი თითქოს ის მე მაგნიტივით მიზიდავდა. საკუთარ სახლში დავრჩები ცოტა ხანი და მალე დავბრუნდები ჩემ ბინაში, გოგოებს დიდხანს ვერ დავტოვებ. ტაქსმა მანქანა ჩემ სახლთან გაჩერა ჩავედი და ფული გადავუხადე, ჩემი სახლს ვუყურებდი და ნაბიჯს ვერ ვადგამდი, ძალიან მომნატრებია აქაურობა. გამახსენდა აქ დათომ თავისი მოტოციკლით რომ მომიყვანა მერე კი ძლიერად ჩამეხუტა, მაშინ ჩემმა გულმა ძლიერად დაიწყო ფეთქვა. ჩემი სახლის რკინის კარები შევაღე და ჩუმად შევედი, დღეს მამა სამსახურში იქნება ჩემი ძმა სკოლაში ალბათ მხოლოდ დედაჩემა სახლში, მისაღების ოთახში ჩუმად შევედი და არავინ დამხვდა მერე სამზარეულოში წავედი და იქ მოფუსფუსე დედა დავინახე. ზურგს უკან მივეპარე და, ძლიერად ჩავეხუტე ძალიან შეკრთა.
- ძვირფასო, რა მალე დაბრუნდი სამსახურიდან - ახლა მას გგონია მამაჩემია, სიცილი დავიწყე ჩემ ხმაზე მოტრიალდა.
- ლილე? შვილო, როგორ მომენატრე- მითხრა და ძლიერად ჩამეხუტა.
- მეც ძალიან მომენატრე დედა ამიტომ ჩამოვედი შენც სანახავად.- დედას პარკი გავუწოდე სადაც საჩუქრები ედო, გამომართვა და მადლობა გადამიხადა.
- ლილე რამე ხომ არ მოხდა შვილო?.
- რა უნდა მომხდარიყო დედა, მომენატრე და ჩამოვედი. - ვუთხარი და ისევ ჩავეხუტე.
- აბა მომიყევი, როგორ ცხოვრობ და როგორია უნივერსიტეტი.
- რავი ძალიან მშვენივრად ვცხოვრობთ, მე და ორი გოგონი ვართ ბინაში, ძალიან საყვარლები არიან ჩვენ მალე დავვახლოვდით ერთმანეთს და ძალიან კარგადაც ვუგებთ ერთმანეთს.
- მიხარია რომ მეგობრები შეიძინე, პირველად გყავს გოგო მეგობრები, ბავშვობაში სულ ბიჭი მეგობრები გყავდა.
- ძალიან ბევრის არა გიორგი და დათო იყვნენ ჩემი მეგობრები.
- აბა უნივერსიტეტი როგორია?.
- ძალიან ულამაზესი დიდი შენობა, ბევრი სტუდენტებია, ძალიან კარგი ლექტორები გვყავს ადვილად გვიხსნიან ყველაფერს, გოგოების იმ უნივერსიტეტში სწავლობენ ჩემთან ერთად.
- ძალიან მიხარია რომ ბედნიერი ხარ.
- კი დედა, გიორგი და დათო ჩვენი გვერდითი მეზობლები არიან მათთან ერთად კიდევ ერთი ბიჭი ცხოვრობს დემეტრე ქვია, ჩვენ მეგობრებიდან მხოლოდ გიორგი სწავლობს სხვა უნივერსიტეტში, ის ხომ სამხატვროზე ჩაბარა, ძალიან ხშირად ვერთობით მე და ჩემი მეგობრები ბედნიერი ვარ ისინი რომ მყვანან.
- შენი ბედნიერება ჩემი ბედნიერებასა, და დათო ხო არ სწავლობდა?.
- მეც გამიკვირდა, მაგრამ ის ჩაბარა და ჩემ უნივერსიტეტში მოხვდა.
- კარგია რამეს რომ მიაღწია.
- ჰო რევაზი რასშვება - ვკითხე ჩემ ძმაზე.
- რავიცი სწავლობს.
- მამა მალე დაბრუნდება?.
- კი მალე დაბრუნდება, ნამცხვარს ვაცხობ შენთვის ახლა.
- მეც დაგეხმარები რა, დაღლილი არვარ მთელი დღე ტაქსში ვიჯექი.
- კარგი მოდი, გამეხარდა რომ ჩამოხვედი.