მიყვარდი

თავი 32

დათო:
არმჯერავს რომ მე მამა ვხდები, ყველაზე ბედნიერად ვგრძნობ თავს ლილეს მუცელში ჩემი შვილი უზის და მას უვლის, მე და ლილე მშობლები გავხდებით სულ მალე ძალიან მიხარია, ის დედა მე მამა ეს ყველაფერი ძალიან ლამაზად ჟღერს, სულ წარმოვიდგენ ხოლმე ლილეს ხელში ჩვენი ბავშვი უჭირავს და ეფერება ამაზე ბედნიერება არაფერია, ლილეს ბოლო დროს ხასიათები ძალიან შეცვალა, სულ უმიზეზოდ ტირილს იწყებს და უმიზეზოდ მებუტება, სულ მის გარშემო ვტრიალებ და ყველაფერს ვუსრულებ, ცივ ნიავსაც არვაკარებ, როცა გავიგე მამა ვხდებოდი სიხარულისგან ტირილი დავიწყე, კი მე ვტიროდი სიხარულისგან. ლილესთვის და ჩემ პატარასთვის სულ კარგი საჭმელები მომყავს, სულ მათზე ვზრუნავ იმიტომრომ ისინი ჩემი ცხოვრების ნაწილები არიან, მაგრამ ძალიან ღორმუცელები გახდნენ, მალე მეც შემჭამენ მგონი. ლილემ ეჭვიანობას უმატა, სამსახურიდან რომ ვბრუნდები გამოძიებას ატარებს, ჩემ მაიკებს კარგად უთვალთვალებს, გოგოს თმის ღერს და პომადას ეძებს, მაგრამ როცა ვერ პოულობს მშვიდდება, მგონი ორსულობამ გაგიჟა. ჩვენ სახლში იმდენი ტკბილეული და ხილეულია, აბა ცოტა ამათ არ ეყოფათ და რავქნა.
ლილესთან მივდივარ და მის მუცელს ვეფერები, ჩემ პატარას ვეალერსები და ტკბილ სიტყვებს ვეუბნები ლილე იღიმის, უკვე მუცელი ეტყობა ლილეს ერთი თვის ორსულადა, მაგრამ ორსულის ლამაზია ჩემი ანგელოზი. ამ ბოლოდროს ლილე ძლივს გავამხნევე რომ ორსული ლამაზი იყო და წონის ბრალი არიყო, როგორც იქნა დამიჯერა და აღარ წუწუნებს ამაზე. იმედია ლილეს გოგო ეყოლება, დედასავით ლამაზი შავთვალება გოგო დაიბადება, ძალიან მინდა ჩემი შვილი მალე დაიბადოს და ხელში დავიჭირო, ლილეს სულ ვკოცნი და ძლიერად ვეხუტები.
- ნუ გაგვჭლიტე.
- ძალიან მიყვარხართ.
- ჩვენც, მაგრამ მგონი შენ ბავშვი უფრო გიყვარს ვიდრე მე.
- ვაიმე ლილე რას სულელობ, ორივე ძალიან მიყვარხართ.
- კარგი.
- ჩემი სულელი - ვუთხარი და სახე ჩავუკოცნე, ის იცინოდა.