Married Twice (Del Fuego series #1)

CHAPTER TEN

ZACH'S POV:

Ang gulo! Sobrang gulo! Dalawang araw na ang nakakalipas simula nang mamatay si Tala at pinaglalamayan na siya pero hanggang ngayon ay hindi matahimik ang lahat sa mga nangyari!

Ang sabi nila Kari ay si Lexi at Gabriel ang may kasalanan ng lahat! Sila daw ang pumatay kay Tala! At parang gusto ko nang maniwala dahil hindi pa nagpapakita si Gabriel! Sa mismong lamay ng asawa niya!

Hindi ko magawang tanggapin ang lahat! Hindi ko kasi akalaing si Gabriel pa ang mismong papatay sa asawa niya! Hindi ko matanggap!

Naramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone mula sa bulsa ng coat ko.  Kinuha ko iyon at tinignan ko ang screen. Sasagutin ko na sana ang tawag ngunit muli kong tinignan ang screen. Napagtanto ko kung sino ang tumatawag!

"Hello!" masama ang tonong ani ko.

"Can you come here?" may naririnig akong mahinang tugtog sa paligid niya kaya nasisiguro kong nasa bar na naman siya.

"And why would I do that, huh?" sarkastikong tanong ko. "After everything you did!?" hindi makapaniwalang tanong ko! "After what you've done!? Do you really think that I'll be there because you called me!?"

"Just please...come here. I'll explain myself." aniya tuloy ay nainis ako lalo dahil parang hindi niya alam na pinaglalamayan na ang asawa niya ngayon!

"Tsk!" I said and hang up! I can't listen to his shits right now! And I can't leave my wife here because up till now....she's not in the right condition.

But I really want to know his reason for killing Tala! I want to know the truth! I want his fucking reasons!

"Bullshit!" mahina ngunit mariing sabi ko. Kahit anong galit ko ay hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa kagustuhang malaman ang totoo. Kaya naman nilapitan ko ang asawa at anak ko para magpaalam sandali.

"Honey..." pagtawag ko sa atensyon niya ngunit tinignan niya lamang ako.
Tuloy ay nagdalawang isip ako kung aalis ako. Ang tamlay niya pa'rin. Bumuntong-hininga naman ako saka umupo sa tabi niya.

I can make Gabriel wait. But not my wife. And I'm not going to leave her like this.

"How are you feeling?" I tried to make a conversation. Baka sakaling sagutin na niya ang mga tanong ko.

"Still the same..." matamlay na sagot niya.

"Honey, I think you should take a rest." I carefully said. "You haven't sleep for two days straight. Baka magkasakit ka." I am worried for my wife. Baka bigla na lang siyang bumagsak at mahimatay. Hindi rin siya kumakain ng maayos. Kailangan pang pilitin bago isubo ang pagkain.

"I am fine..." she said.

"Are you sure?" I asked her again and placed my hand on her shoulder.

"Yes." she answered. Napanatag naman ang loob ko saka mas inilapit siya sa akin. Doon ko lang naalala na may pupuntahan pa ako.

"I have to go somewhere. I'll be back after an hour. I promise.." agad na akong nagpaalam at iniba ang usapan.

"Where are you going?" she asked with a sad tone. I sighed and looked at her intently.

"It's urgent honey.."

Even if it's not..

"I need to go there to do something." I said and thankfully...she agreed. Ngumiti ako sa kaniya saka bumaling sa anak namin na katabi niya lang..