BİLGİSAYAR KORSANIM |YARI TEXTİNG|

25. Bölüm

Hemen küçücük birşey söyleyip bölüme geçiyorum. Oylar okunma sayısına göre çok düşük. Lütfen biraz daha dikkat ederseniz çok sevinirim <3

İyi okumalar🧡

***

"Yani şimdi sen bana diyorsun ki pikniğe götürelim?" Dedim. Aradan geçen birkaç gün içerisinde Alperle zaman geçirmiştik ve galiba şu an sevgiliydik. Galiba dememin sebebi ise o günden sonra Alperle nu konu üzerinde durmamıştık. Tabi Alper arada abartıp evlenmekten falan bahsetmesi dışında.

Şu an ise Alperle sahil kenarında çimlere oturmuş Arif ve Yaşamı düşünüyorduk. Alper dördümüzün bir pikniğe gitmesini ve bizim bir süre sonra yanlarından ayrılmamızı söylüyordu. "Ama bu çok klişe olur. Ve inanacaklarını sanmıyorum." Dedim. Cidden de öyle olurdu. Yaz dizi mi çekiyoruz burada canım? "Bak deneyelim. Baktık işe yaramadı başka birşey düşünürüz. İki gündür bulamadık birşey. Yani en azından ben buldum ama senin radarından geçmedi." Dedi şikayet edercesine. "Ama Allah aşkına senin de söylediğin şeyler o kadar saçma ki. Yani düşünsene Arif ve Yaşam bizi dondurma almaya götürüyor ve bir anda ortadan kayboluyor. Ben çocuk muyum? Çok istersem gider kendi dondurmamı kendim alırım." Dedim. Çünkü sunduğu fikirlerden birisi de onları dondurma almaya götürüp bir anda ortadan kaybolacakmışız. "Hayır yani ben bir tek onu mu söyledim? Ormana gidelim dedim, parka gidelim dedim, spor salonuna bile gidelim dedim yani ne bekliyorsun Mars'a mı gidelim?" Oflayarak önüme döndüm ve denizi izlemeye başladım. "Lunaparka gidelim mi?" Diye sordum hemen. Cidden güzel olabilirdi. "Didem o kadar sesin arasında nasıl teklif etsin çocuk?" "Off tamam Alper pikniğe gidelim. Aile yemeği gibi olsun tamam mı? Ayrıca diğerleri neden gelmiyorlar diye sorarlarsa ne olacak?" Bunu daha yeni akıl etmiş olacak ki düşündü ve "Bence plandan onlara da bahsedelim. Herkes kendisine bir bahane bulsun. Biz de çok belli olmasın diye gideriz onlarla. Ondan sonrası zaten akar ya." Offf. "İndim sinrisi zitin ilir yi, Alper mal mısın evladım? Ondan sonra başlıyor zaten. Ve ondan sonrasında biz varız zeki çocuk." "Tamam. Hallederiz işte biraz anın tadını çıkar be kızım." Dedi bir kolunu omuzuna atarken. Ona tip tip bakıp derin nefes aldım ve sakinleşmeye çalıştım. Ay Didem bulmuşsun sen de gül gibi çocuğu hala konuşuyorsun ya. İç ses aldırma gi.bir operasyon üretildiyse denek olarak bile katılabilirim. Lütfen alın şunu içimden.

Eve gitmeden önce Alperle herkesi arayıp haber vermiştik. Açıkçası bizimle birlikte Özgür ve Yalçın da gelmek istediği için onlar da geliyorlardı. Eve vardığımda tamamen rahat kıyafetler giyip yatağıma atladım ve telefonumu elime aldım. Gruba mesaj atma görevi bana düşüyordu.

*Sosyalleşme Grubu*

Didem= Haftasonu piknik yapmaya gidiyoruz. Geliyor musunuz?

Yaşam= Ayyy eveet.

Yaşam= Kim kim gidiyoruz?

Özlem= Ben gelemem ders çalışmam lazım.

Yalçın= Tamam ben senin yerine de giderim. 😉

Derin = Bende gelemem.Anneme sözüm var.

Berat = Benim işim var sil beni de.

Kutay= Yok ben de gelemem.

Yeliz= Aynen. Üzgünüm.

Arif= Aga bu ne lan gitmeyelim o zaman.

Didem= Dur daha söylemeyenler var.

Özgür= Ben gelirim. Bensiz olur mu?

Didem= Yok canım olmaz ayıp ediyorsun.

Özgür= 😌

Beliz= Maalesef ben de yokum...