BİLGİSAYAR KORSANIM |YARI TEXTİNG|

37. Bölüm

/Why Don't We~Chills/

İyi okumalar 💙

***
"Güven"Dedi bir anda. Güven? Güven ne alaka ya?

"Güven derken? Güven problemi falan mı yaşıyorsunuz?" Diye sordum. Çünkü güve problemiyse kimin kimden ayrıldığına bakmak lazım. Hani burada abim de suçlu olabilir çünkü.

Gözlerini devirip bana baktı.

"Güven. Ada'nın eski sevgilisi." Dedi. Ben hiç böyle düşünmemiştim yanlız.

Ben konu hakkında düşünmemiştim ama mantıklı.
Neresi mantıklı iç ses? Neresi mantıklı yani?!
Aman be! Fikrini söyleyende kabahat.

"Nasıl eski sevgilisi? Ne yaptı ki?" Diye sordum hemen. Geri önüne döndüğünde yüzünün gerilmesinden sinirlendiği anlaşılıyordu ama çaktırmamaya çalıştım.

Kollarını dizlerine koyup yüzünü elleri arasına aldı. Kendine gelmeye çalışıyormuş gibiydi sanki. Ardından tekrar konuşmaya başladı.

"Geçen gün Adayla yemeğe çıktık öğlen. Kafe gibi bir yerdeydik. Bilirsin belki Sarın kafenin yanı. Neyse işte yemeklerimizi yedik, çaylarımızı söyledik. Sohbet ederken birden masaya bir sandalye çekildi. O tarafa baktığımda bizim yaşlarımızda bir çocuk olduğunu gördüm. Hayırdır falan diye sordum ama hiç beni takmadan Adaya bakıyordu. Ada da çok olmuştu tabi ama ben bunu tanımadığımız bir adamın masamıza oturmasından dolayı olduğunu sanıyordum. Sonra bir anda çocuk 'Benden sonra bunu mu buldun kendine eğlenecek?' diye konuşup elini Adanın saçına atıp oynamaya başlayınca benim tepem attı. Çocuğa o sinirle bir yumruk geçirdim. Sonra kafede ortalık karıştı. Ada ağlıyordu çocuk yere yığıldı sırada. Hesap için parayı masaya bırakıp Adayı da konumdan tutup sahile götürdüm. Zaten dibimizdeydi."  Dedi ve bir süre bekledi.

Sanırım bundan sonrası ayrılık hikayeleri Didem.
Galiba...

Tekrar konuşmaya başlayınca ben de tekrar ona konsantre olmaya devam başladım.

"Sahilde oturuyorduk, Adaya o çocuğun kim olduğunu sordum. Zor da olsa, fazlasıyla ısrar da etsem söyledi sonunda eski sevgilisi olduğunu. Bana bunu normal bir şekilde söyleseydi kesinlikle kızmazdım çünkü benim de eski sevgililerim oldu ama bizim tanışma faslımız hiç iyi olmadı. Ona çocuğun neden bu kadar yakın temasta bulunduğunu sordum. Cevabı biraz şaşırttı aslında. Güven Adayı aldatmış. Ada da Güvenden ayrılmak istemiş. Çocuk istemediğini falan söylemiş ama zorla da olsa ayrılmışlar. Çocuk hala daha kabullenememiş Adanın ondan ayrıldığını. En tuhafı da çocuktan ayrılalı üç sene olması." Dedi ve burnundan nefes vererek güldü.

İyi de burada ayrılmaları için bir sebep yok ki.
Yani bu abinin de başına gelebilirdi.

"Abi herşeyi anladım da siz neden ayrıldınız? Bunda ayrılmanız için bir sebep yok ki. Bu senin de başına gelebilirdi. Yani eğer Ada ablanın eski sevgilisini kısakandığın için falan ayrıldıysanız afedersin ama ikiniz de salaksınız." Dedim.

İyi bok yedin!
Ne var be?
Lan salak! Abine ve Adaya salak dedin daha demin farkında mısın?!
Hoydaa!

Abimin yüzü bir anda ciddileşti. Ardından gözlerini kısıp bana baktı. Elim ayağıma dolaştı ama yapacak birşey yok. Söyledim artık.

Kafasını iki yana sallayıp bıkmış bir şekilde tekrar önüne döndü.

"Tabi ki Güvenin bu davranışından dolayı ayrılmadık. Ama ben bunu sindiremydim. Biraz süre istedim ondan. O da vermek zorunda kaldı. Bu süre uzadıkça bizim aramız açıldı. Ve şu an ne olduğumuz belli değil." Dedi ve eliyle saçlarını karıştırarak ayağa kalktı.