BİLGİSAYAR KORSANIM |YARI TEXTİNG|

~FİNAL BÖLÜMÜ~

Son kez... İyi okumalarr 🧡

***

"Abi çıkıyorum ben!" Diye seslendim dördüncü kez içeriye doğru. Sarın kafeye gideceğimiz için evden çıkıyordum ve abim odasına tıkılıp oyun oynadığı için benim gittiğimi bile zor fark etmişti.

"Geldim ya. Sakin." Diye söylene söylene geldi yanıma.

"Abi bir süre dünyaya mı dönsen?" Diye sordum. Ama o şaka olduğunu zannetti herhalde beni geçiştirmeye çalıştı.

"Tamama tamam, evet evet." Ay çok sinir oldum ya.

"Off, sana tamam tamam, evet evet. Kardeşimle konuşuyorsun biraz saygılı ol be." Diye çıkıştım.

"He sen şu ses tonunla bana mı saygıı ol diyorsun?" Diye sordu bilmiş bir şekilde.

"Evet. Sen beni çıldırtıyorsun. Ne yani şimdi ben mi suçlu oldum Demir bey?!" Kendi yaptığı işi karşısındakine atmakta üstüne yoktu beyfendinin.

"Tamam tamam. Sakin ol. Nereye gideceksiniz siz bakayım?" Diye sordu daha yeni aklına gelmiş gibi.

"Her zamanki yere abi." Dedim sakinleşmiş bir tavırla. Ani ruh hali değişimlerim olduğu için genelde garip karşılarlardı ama evde artık alışılmıştı bu durumum.

"Tamam kim kim? Yine Alperenle mi yoksa?" Diye sordu. Gıcıklığına Alperen diyordu ya. Kafayı yiyeceğim yakında az kaldı.

"Evet abi. ALPER de gelecek ama on iki kişi gidiyoruz." Dedim ellinci kez Alper isminin üzerine basa basa.

"İyi tamam ben bırakırım sizi." Dedi.

Ne alaka lo?
Bilmiyorum ki.

"Abi gerek yok. Biz gideriz Beratın arabasıyla." Dedim.

"Yok yok. Ben bırakırım. Zaten o tarafta işim de var." Dedi ince bir mont giyerken.

"Ada ablayla mı işin?" Dedim merakla.

"Hee. Evet Adayla. Bi buluşalım dedik. Ne oldu?" Diye sordu.

"Yok bişey olduğundan değil. Öyle sorasın geldi." Dedim. O sırada ayakkabılarının bağacığını bağlıyordu.

"İyi tamam hadi boş yapma da arabaya bin. Diğerleri de gelecek mi? Alalım onları da." Dedi. O sırada da arabanın anahtarını bana atıyordu.

"Evet gelecekler." Dedim ve o kapıyı kitlerken ben de arabayı açıp oturdum.

İyi ki abimin arabası büyüktü. Yoksa kesinlikle buraya yedi kişi binemezdik.

Abim de arabaya oturduktan sonra arabayı çalıştırdı ve herkesi tek tek evlerinden aldık.

Yolda devam ederken abim "Servis şoförü de oldum mübarek." Diye hayıflanıyordu. Onun bunu söylemesinin üzerine "İyide abi sen söyledin." Diye kendimi koruyordum. Hayır yani sanki ben dedim hepimizi tek tek al diye. İyi ki bitişik yapıyor. Bunu sonradan başımıza kakalamazsa iyidir.

Sarın kafenin önüne geldiğimizde her kes teker teker indi. En son ben kalınca öne uzandım ve abimin iki yanağından da öpüp teşekkür ettim ve ben de arabadan indim.

Kafeye girdiğimizde bu sefer içeride onlar bizi bekliyordu. İlk buluştuğumuz masaya oturduklarını gördüğümde yüzümde hafif bir gülümseme oldu.

Hemen yanlarına gittik. Herkesle tek tek selamlaştıkdan sonra yerlerimize oturduk. Ben Alperin yanına oturduğum anda elimi tutup ellerimizi kenetledi. Ona gülümseyerek baktığımda o da bana gülümsedi ve önümüze döndük.