အပိုင်း ၂၈၄ မစ်ရှင်း
နောက်တစ်နေ့ နံနက်ခင်း ရောက်တဲ့အခါ လုဇြီ မ်က္လုံး ဖွင့်လိုက်ခဲ့သည်။ သူ တစ္ညလုံး ကျင့်ကြံနေခဲ့၏။ ဒီနေ့ သူ့တွင် မနက်ပိုင်းအတန်းရှိသည်။ တစ်လလောက် ပျက်ပြီးတဲ့နောက် သူ အတန်းပြန်တက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူ မနက်ပိုင်း အတန်းတစ်ခုပဲ ရှိသည်မဟုတ်လား။ အဟွတ်.. သူ အတန်းဆက်ပျက်လို့ မဖြစ်တော့ပေ။
လုဇြီ အခန်းထဲမှ ထြက္ကာ လင်းလင်ရဲ့ အဆောင်သို့သွားကာ တံခါးခေါက်လိုက်သည်။ ယင်ယင့်ရဲ့ ခေါင်းလေး ထြက္လာ၏။ သူမေလးက သူ့ကိုမြင်တော့ ပြောသည်။
သြော် လုဇြီကိုး
လုဇြီ ပြုံးလိုက်ကာ ယင်ယင့်ခေါင်းလေးကို ပုတ်လိုက်ခဲ့သည်။
လင်းလင်ရော မ၇ှိဘူးလား
ထိုအခိုက် အခန်းထဲမှ အသံထွက်လာသည်။
လုဇြီလား ၀င်ခဲ့လေ
ဘာကြောင့်ရမယ် မသိ သူမရဲ့အသံက အံကြိတ်သံလို ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အာ သူ ဘာမ်ား လုပ္မိလို့လဲ၊ သူ ဘာမွ မလုပ်မိပါဘူးနော် ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား။
သူ အထဲ၀င်လိုက်တော့ လင်းလင် မနက္စာ ပြင်နေတာကို တွေ့ရသည်။ လုဇြီရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပသွားခဲ့၏။ အိုး သူ အချိန်မှန် ရောက်လာတာပဲ။
လုဇြီ ယင်ယင့်ရဲ့ဘေးတွင် ၀င်ထိုင်လိုက်ခဲ့သည်။
လင်းလင်က သူ့ကို မကြည်ကြည့် ကြည့်သည်။
အဘိုးလု နင့်အတွက် ဒီမြေးမက စွပ်ပြုတ် ထည့်ပေးရမလား။"
၀ိုး လင်းလင် သဘောတွေ ကောင်းနေပါလား၊ သူ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
အင်း
လင်းလင်:..
တခဏကြာ တိတ်ဆိတ်ပြီးနောက် လင်းလင်က ဒေါသတကြီး ပြောသည်။
ထွက်သွားစမ်း
လုဇြီ:
လင်းလင်က ယင်ယင့်အတွက်သာ ပြင်ဆင်ပေးခဲ့ကာ သူ့ကို မေ့ထားလေသည်။ အာ သူ ဘာလုပ္မိလို့လဲ၊ သူခုနကေလးမွ ထြက္လာတာပါ ၊သူဘာမွကို မလုပ်ရသေးပါဘူး။
လင်းလင် မင်း ဘာကို ဒေါသထွက်နေတာလဲ
နင် ဖိုရမ္ကို ၀င် မကြည့်ရသေးဘူးလား
