BİTTİ ALLAM SONUNDA BİTTİ
FELÇ OLDUĞUM İÇİN BÖLÜMÜ SALIP GERİ GİDİYORUM
BEN GERİ GELENE KADAR BENİ ÇOK SEVİN
------
Denemiştim.
Ciddiyim gerçekten denemiştim.
Eski beni değiştirmeyi, Baekhyun'un şikayet ettiği bütün huylarımdan kurtulmayı cidden denemiştim.
Kendime bir liste bile çıkarmıştım. Baekhyun'un bende sevmediği şeyler, yaptığımda arkamdan saatlerce söylendiği şeyler, eğer böyle yapsaydım beni daha çok severdi dediğim şeyler...
Onu defalarca kaybetme noktasına gelmiş ve birçok sefer de gerçekten kaybetmiştim. Yeniden aynı şeylerin olmasını istemiyordum. Bu yüzden uğraştım. Gerçekten uğraştım. Farklı biri olmaya, ona yakışacak ve onu daha fazla üzmeyecek kişi olmaya adadım kendimi.
Sabırsızdım, düşünmeden davranır ve düşünmeden konuşurdum. Hiçbir işten anlamaz, şımarıklık yapar ve her şeyi kendi kontrolüm altında tutmaya çalışırdım. Kendi istediklerim olsun diye insanları manipüle etmemden bahsetmiyorum bile. Ve duygu sömürülerimden. Ve Baekhyun'u defalarca kandırmış olmamdan. Ve-
Tamam, hepiniz beni yeterince tanıdınız zaten.
Baekhyun için Baekhyun gibi mükemmel olmaya çalışmıştım. Eskiden beni seviyordu. Bakışlarında, davranışlarında beni sevdiğini görebiliyordum. Ama aradan o kadar zaman geçmişti ve yıllar sonra karşısına çıkan kişinin beklediğine değmesini istiyordum. Eski Chanyeol'ü sevdiğini biliyordum ancak ona en çok eski Chanyeol'ün zarar verdiğini de biliyordum.
Şu an ülkenin en çok kazanan ünlülerinden biri olmamın yanı sıra daha önce adını duymadığım yabancı ülkelerde bile albümlerim satılıyordu. Oyunculuk veya modellik kariyerimin bana olan getirisinden bahsetmiyorum bile.
Her insanın gece başını yastığa koyduğunda utanç duyduğu, uyumuyor olmasına rağmen kabus olarak nitelendirdiği bir anısı vardır. İşte benim de her gece başımı yastığa koyduğumda, uyumadan hemen önce düşündüğüm tek bir şey vardı. Şu an başarılı olsam da, istediğim her şeyi elde etmiş olsam da uykularımı kaçıran, beni huzursuz eden bir düşünce.
O gün Baekhyun'la tanışmasaydım şu anda bana ne olurdu?
Saçma sapan hayalleri dışında hiçbir şeyi olmayan, gecelerini motel köşelerinde geçiren o aptal çocuk beliriyordu her seferinde. Eğer Baekhyun'u tanımasaydım bu noktaya gelemeyecektim. Ya pes edip hayallerimden vazgeçecektim ya da kaybolup gidecektim.
Henüz hiçbir şeyin farkında değilken bu durumun da farkında değildim elbette. Ama zaman geçtikçe ve gözlerim daha fazla açıldıkça Baekhyun olmasaydı bir hiç olacağım gerçeği bana hiç olmadığı kadar acı gelmeye başlamıştı. Benim için her şeyi yapmıştı.
Şu an ona sorabilsem hiçbir şey yapmadığını söylerdi sanırım ama şapşal kavunum ne zaman neyin farkına varabilmişti ki?
Ne zaman yoğun bir gün geçirsem, ne zaman başardığımı düşünsem gece olduğunda milyonluk evimde olmama rağmen kendimi başladığım yerde hissediyordum. Çaresiz, ne yapamayacağını bilmeyen, her şeyden habersiz o genç oluveriyordum ve süre içinde düşündüğüm tek şey Baekhyun'du. Benimle ilgili bütün sorumlulukları üzerine almış, ailem gibi benimle ilgilenmiş ve bütün bunlar için en ufak bir karşılık beklememişti.
O günler belki beni benim onu sevdiğim gibi sevememişti ama bana her şeyden daha değerli bir şey vermişti. Bana şu anki hayatımı vermişti.
