𝐿𝑜𝑣𝑒 𝐹𝑟𝑜𝑚 𝑇𝘩𝑒 𝐹𝑢𝑡𝑢𝑟𝑒 & 𝑇𝑎𝑒𝑔𝑔𝑢𝑘

•Chap:35; Ömrüm Boyu Sadece Seni Sevdim•

-Alternatif Final-

Selam canlarım!

Siz her ne kadar finali beğenmiş olsanız da bazı şeyler benim içimde kaldı. İşte bu yüzden bir alternatif son yazmaya karar verdim.

Bu kitaba yazmayı özlemişim resmen. Ah ilk göz ağrım ah..

Aga harbi harbi kitabın 100k olmasına çok az kaldı ben bu sayıları görecek adam mıydım be?

Keyifli okumalar.

.....

973 (Gwangdeok Dönemi sonları)

Son günlerde zayıflayan yorgun bedenimi yataktan zorlukla kaldırmıştım.

Hastaydım.

Her ne kadar kurdumun dediklerini yapıp kendimi ilk başlarda iyi hissetsem de bu lanet hastalık kaçınılmaz olmuştu. Tam da oğlum, yarın on yaşına gireceği sırada birden bedenim devası olmayan bir hastalık kapmıştı.

Nefes alamıyordum. Geceleri kalp ağrılarım uykumu kaçırıyordu.

Taehyung'un bundan haberi yoktu. O sefere gitmişti. Ondan birkaç yıldır haber alamıyorduk. Sürekli ulak gidip geliyordu, durumumu söylemek ve onun durumunu öğrenmem için lakin her seferinde elleri boş geri dönüyorlardı. Goryeo büyük bir karmaşaya ev sahipliği yapıyordu. Bakanlar ve soylu ailelerin hepsi saltanata baş kaldırıyordu. Bu Goryeo'nun son demleriydi. Kral Kim Taehyung canla başla çalışıp savaşlara katılıyor, babasının kurduğu bu ülkeyi ayakta tutmaya çalışıyordu.

Bugün yine giden ulak geri gelecekti o yüzden zorlukla yataktan çıkıp gelen hizmetçilerin beni giydirmesine izin vermiştim. Yer masasına bağdaş kurarak oturmuş ve baş ağrılarım için getirdikleri şifalı çayı içmeye başlamıştım. Artık sarayda odamdan dışarı çıkmıyordum. Kendi odamdaydım hep. Ne Taehyung'un odasına ne de oğlumun yanına gidiyordum. Odamdan her adımımı dışarı attığımda göğsüm daralıyordu. Nefes alamıyorum. Saraydan nefret ediyordum. Burada yaşamak bana cehennem azabı gibi geliyordu.

Kimsem yoktu. Hiç kimsem yoktu.

Taehyung seferdeydi. Oğlum eğitim için manastırdaydı birkaç yıldır. Jimin ve Yoongi ise evlenip Goryeo'yu terk etmişti. Yeonjun ise... Ölmüştü.

Bundan birkaç ay, yani hastalığımın ilk zamanları gittiği bir savaşta ölmüştü. Onun ölümü Goryeo için büyük kayıp olmuştu. Hem gittiği savaştaki toprakları kaybetmiştik hem de gururumuzu. Ben ise kardeşimi kaybetmiştim.

Yorgundum. Hem de fazlasıyla.

"Majesteleri! Ulak geldi!" Duyduğum şeyle heyecanla "İçeri gelsin!" demiştim. Siyah hanbok giyen beta eğilerek içeriye girmişti. Başını kaldırmadan önümde diz çöküp "Majestelerine mühim bir salık getirdim."

"Buyur. Söyle." Demiş ve konuşması için elim ile betayı göstermiştim. Beta küçük bir öksürükten sonra "Majesteleri, kaybettikleri Khitan'ı geri almak için yarın öğle vakitlerinde Jangmi Ovasında büyük bir muharebeye komutanlık edecek. Kral'a ulaşamadım ama astları ile görüşebildim. Kral yarın sabah erkenden yola çıkacaklarmış orduyla beraber Jangmi Ovasına doğru." demişti.