METRES

Bölüm 9

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... OTUZ BEŞ YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

"Yanıma uzanmanı istiyorum" derken sesi az önce zevkle çığlık atmış bir kadın gibi gelmiyordu kulağa. Emir veren ve sert bir tonu vardı. Zaten Leydi Dolores için bu bir irade savaşıydı. Onun yanında uzanması tamamen duygusal bir konuydu. Duygularının gerçekte karşılık bulmadığını biliyordu ama emir verdikten sonra karşı koyamayacağını biliyordu.

Bu lanet şeyden nefret ediyordu. Onunla birlikte olmak istemiyordu. Daha öncesinde bunun bir önemi yoktu ve hatta işine bile geliyordu belki de. Hatırlayamıyordu artık. Brianna ile tanışmadan öncesini zerre hatırlamıyordu artık. Sadece altı ay ve öncesinde yaşamıyormuş gibiydi sanki.

Bahane uydurabileceği bir şey düşündü ama elinde hiçbir şey yoktu. Balolar bitmişti. Temizlikleri bitmişti. Gündelik hayatlarına geri dönmüştü. Her şey eskisi gibiydi. Sadece anne de artık aralarına katılmıştı.

Derin bir nefes alıp tekrar yatağa uzandı sırtüstü. Kadın anında yanına sokuldu ve başını göğsüne yasladı. "Hımmm" diye mırıldandı. "Bu güzel oldu şimdi"

Ne kadar süre böyle durması gerektiğinden emin değildi. Yapmak istemediği için put gibi yatıyordu. Dolores, onun kolunu kendi beline sardı ve elleri göğsünde gezinmeye başladı. Ağzından nefes alıp veriyordu çünkü kadının kokusunu duymak istemiyordu. Bu şekilde yatmak istemiyordu. Midesi bulanıyordu artık bu rutinden.

"Efendimiz sizi aramayacak mı?"

Genç kadın ona bakmadı. Saçları bir örümcek ağı gibi yayılmıştı erkeğin bedenine. Sanki biraz kıpırdansa yapışacaktı üstüne. "Efendimiz, beni aramaz" dedi Dolores sakince. "Bunu sende biliyorsun. Eğer bir kadın isterse düzinelercesini alır"

O zaman neden evleniyorlardı? Soylular neden evlilik gibi bir şeye bulaşıyorlardı ki? Erkekler ve kadınlar her istedikleriyle birlikte oluyorlardı. Kadınlar doğum yapmıyorlardı. Bakıldığında duygusal bir bağları bile yoktu. Zaten güce ve statüye sahiplerdi. Neden evleniyorlardı?

Bu evliliğin bütün ceremesini sadece köle olanlar çekiyorlardı üstelik. Cael'in kadının taleplerini reddetme gibi bir lüksü yoktu. Eğer efendileri Bree'yi isterse onunda reddetme şansı olmayacaktı.

Bu düşünceden nefret ediyordu. Yapabileceği hiçbir şeyin olmamasından nefret ediyordu. Gözlerini sımsıkı kapadı. Bedeni kaskatı kesilmişti. Tek yapabildiği onu efendilerinden uzak yerlere göndermekti. Mümkün mertebe onu göremeyeceği noktalarda temizliğe yolluyordu ki karşılaşmasınlar.

Ne kadar olduğunu bilmiyordu ama birkaç dakikayı geçmiş olmalıydı. Kendisine sonsuzluk gibi gelmişti. Kadını nazikçe kaldırdı ve hızla doğruldu. "Artık gitmeliyim" dedi en sonunda ayağa kalkıp pantolonunu üzerine geçirirken. "Yokluğum çok dikkat çekiyor"

Dolores, mutsuz bir şekilde surat astı ve kendini yatağa bıraktı. "Hep kaçıyorsun, Cael" dedi sinirlenmişe benziyordu.

Erkek üzerine gömleğini geçirdi ve ona baktı. "Leydim" dedi. "Sizi memnun etmekten başka bir isteğim olmasa da efendimizin verdiği görevleri de yerine getirmeliyim"

Kadın aniden doğruldu ve ellerini çıplak göğsüne koydu. Çok hevesli görünüyordu. Eğer izin verse muhtemelen onu bütün gün ve bütün gece yataktan çıkarmayacak kadar hevesliydi. "Seni ne kadar çok sevdiğimi bilmiyorsun" diye fısıldadı kadın gözlerini ona dikerek. "Senin için neler yapabileceğimi de. Bunu yabana atma"