Connecting Threads (Book 2 of KOV series #2)

II: Butterfly Effect

**************************

Jonathan Eros Rodriguez

Mukhang naka-idlip ata kaming apat ng halos isang oras at kalahati, naalimpungatan lang ako dahil may narinig akong ingay mula sa malapit. Bahagya kong binuksan ang mga mata ko kaya nakita ko si Enoch pati si Aurora, kapwa sila mag-kausap at tila malapit din sila sa isa't-isa.

Aurora is sitting beside Thor, mukhang hindi niya ata napansin na katabi na niya ang nag-nakaw ng halik niya. Sigurado akong matutuwa si Thor kapag nakita niya kung sino ang nasa tabi niya ngayon, kaso tulog pa siya sa pansitan kaya hindi niya pa mapapansin na mayroong kayamanan sa tabi niya.

Bahala na nga sila diyan, inaantok pa ako. Maya-maya na ako gigising kapag nandiyan na si Ms. Sungit no. 12, teacher namin siya sa English Literature at isa siya sa mga pinaka masusungit na guro na kilala namin. Ewan ko ba, kapag nagiging matured ang mga babae ay nagiging halimaw o mang kukulam.

Even Psyche herself, may mga panahon na talagang natatakot ako sa kaniya lalo na noong mag-kasama kami dahil kulang na lang ay patayin niya ako gamit ang sarili niyang mga kamay pero kung ganon ang mang yayari ay mukhang ayos lang din. Siya naman ang pumatay, palagi kong sinasabi na "I'm willing to die for her" at dapat kong panindigan ang mga salitang iyon.

Medyo mabilis mapikon si Psyche, kapag sinabi niyang bawal? ibig sabihin 'non ay hindi ko pwedeng gawin, ayaw niya na nag-aamoy sigarilyo ako at sa tuwing nahuhuli ako ay talagang inaaway niya ako.

Once upon a time, I used to smoke cigarettes but I already stopped now. It's been two years since the last time I smoked and I admit that stopping myself is not as easy as it seemed, it's really difficult to do so but I managed to refrain myself from smoking again because of Psyche.

Palagi kong inaalala kung papaano niya ako inaaway sa tuwing nahuhuli niya ako dahil nakakatulong iyon, nagagawa kong pigilan ang sarili ko at nag-papasalamat ako sa kaniya.

She successfully managed to helped me out with this matter, I'm no longer smoking and I'm really grateful towards Psyche but I wished that she also taught me how not to get hurt whenever I'm seeing her with someone else.

I should be the one who's haging out with her, putting my hands around her or even kissing her lips.

I'm mad at those people who made us like this.

But revenge was never an answer to everything, killing them nor torturing them won't change the fact that she and I are no longer together because of what happened back then. If I want to, I can make her mine again but I have no plans on doing that because everything is not fine. Something is going not right and I can sense that something horrible is coming soon enough.

Umaasa ako na hindi mag-kakatotoo ang pakiramdam ko pero kung sakali mang hindi iyon maiiwasan, hinihiling ko na sana ay maging ligtas palagi si Psyche. Hinding-hindi ko mapapatawad ang kahit na sino mang mananakit o mag-tatangka sa buhay ng babaeng mahal ko, pati mata niya ay mag-kakaroon ng latay at sisiguraduhin ko na hindi na niya masisilayan ang pag-sikat ng maliwanag na araw mula sa silangan.

"Since when did this classroom become a bedroom?". Malakas na tanong ni Ms. Hazel. Narinig ko na siya pero tinatamad pa akong gumising, mag-kaklase na ba talaga kami? Hindi ba ako nananaginip?