Connecting Threads (Book 2 of KOV series #2)

II: Where Life Begins And Love Never Ends

**************************

Psyche Valentine Collins

Sometimes, being all by yourself is a must. Specially if you have an annoying Sister. Six months had already passed, I barely noticed that half a year was done because I'm completely busy with my work. But since Ate Valerie doesn't have a job like what I was expecting? She's not busy and the worse part was she's always around to bombard me.

I find it annoying most of the time, why? It's because I'm a busy person. I'm trying to entertain myself by working too much and there she goes, she will never leave me alone. I was never in peace because of her and I understand the part that she just wanted to be a good Older Sister to me but every time is not the right time to do that thing.

Besides, what happened back then was all in the past now and it doesn't really matter to me. Ni hindi ko na nga naalala ang ibang nang yari noon, lalo na ang mga bangayan namin sa harapan ng mga magulang namin o maski sa harapan pa 'yan ng mga pag-kain tuwing agahan, tanghalian o hapunan.

Kung ano man ang nang yari noon, hindi na 'yon mahalaga ngayon kase nakalipas na at isa pa? Maayos na kaming lahat, diba? Iyon naman ang mahalaga doon. Nag-ka ayos na ang buong pamilya namin, naipaliwanag na ang mga bagay na hindi alam ng isa't-isa at napatawad na namin ang pag-kakamali ng bawat isa. Wala ng problema, kaya hindi ko maintindihan kung bakit ganito ang inaasta ng kapatid ko.

Sa loob ng anim na buwan, wala naman masyadong nang yari pero natutuwa ako dahil naka-sama ko ng medyo matagal si Eros. Nanatili ng halos tatlo o apat na buwan si Avianna dito sa mansyon namin dahil sa walang tigil na pag-aaway nila ni Tita Adella at natatakot si Eros na baka hindi na kayanin ni Avianna, he was scared of the thought that his Cousin might do the same thing as Suzyane.

Naiintindihan ko naman ang nararamdaman ni Eros at isa pa, malapit na kaibigan ko si Avianna. Parang kapatid na rin ang turing ko sa kaniya kaya kahit kailan o kahit na ano pa ang dahilan ay maaari siyang mag-tungo dito sa mansyon namin para sandaling manirahan.

Kung hindi man siya pwedeng manatili sa ibang kwarto ng mansyon namon, pwede naman siyang tumabi sa'kin kaya wala siyang dapat ipag-alala sa tutuluyan. Palaging bukas ang mga pintuan namin para sa kaniya dahil sigurado ako na kapag ako na ang nangailangan o nalagay sa parehong posisyon, walang duda na tutulungan niya rin ako...

Bago tuluyang bumalik si Avi sa mansyon nila, nag-pasalamat muna ako sa kaniya dahil kung hindi dahil sa kaniya? Siguradong hindi kami mag-kikita ni Eros.

Kahit gusto namin kausapin o lapitan ang isa't-isa, hindi naman namin ginagawa ang bagay na 'yon dahil parehas kaming nakakaramdam ng takot sa hindi rin malaman na kadahilanan.

May mga tao talaga sigurong ganito, hindi ako sigurado pero mayroong posibilidad na tama ako. Another thing was that even if we had our little conversations and moments, nothing really changed between Eros and myself. We're still not back together because none of us were opening up about that topic and I think it's actually the best for now.

Why did I say so? It's because we still have a lot of issues to handle, hindi pa naman literal na maayos ang mga mundong ginagalawan namin ngayon. At some point, sigurado akong may problema pa rin na natitira kaya kahit mag-kabalikan kaming dalawa ay hindi kami magiging masaya.

Well, iyon ang sarili kong pananaw kaya wala na akong balak at hindi na rin talaga ako nag-mamadali na mag-kabalikan kaming dalawa ni Eros. If two people are meant to be together, they will eventually find their way back into each other's arms no matter what happens.