Magicians ~Taekook

3

Jeon Jungkook Solaron

Jimin gelip karşıma otururken bahçede hafif soğuk bir rüzgar esiyordu. Üşüyen ellerimi ceplerime yerleştirirken Taehyung'un gelip Jimin'in yanına oturmasını beklemiyordum.

"Yaptığın şey mükemmeldi. Kimsenin cesaret edemediği bir şeyi korkusuzca yaptın." Dedi Jimin.

"Yalnızca rahatsız olduğum bir problemi düzelttim."

"Küstahça bir cevap oldu. Yine de yaptığın şeyin sonuçları olacağını biliyorsundur."

"Sonuçlarıyla başa çıkamayacağım şeylerin altına girmek tercihim değildir. Sırf soyadları sayesinde, elit adı altında ego kasan birkaç kişi pek de umrumda değil."

"Jeon Jungkook." Diyerek hızla bana doğru gelen Seokjin'e baktım.

Yakamdan tutarak beni ayağa kaldırırken müdahale etmek için ayağa kalkan Jimin'e elimle dur işareti verdim.

"Sen kim olduğunu sanıyorsun da..." diye cümlesinin devamını beklemeden yakalarımdaki ellerini bileklerinden kavradım.

"Öncelikle benim bir Solaron olduğumu gayet net bir şekilde biliyorsun. İkinci olarak izinsiz temaslardan nefret ederim."

Bağırarak geri çekildiğinde yanan bileklerine şok içinde bakıyordu.

"İyileşecekler. Birkaç haftaya. Ayrıca ailene herhangi bir şikayette bulunman umrumda olmaz."

"İleri gidiyorsun." Dedi yanımıza gelen Yoongi umursamazca otururken.

"Yalnızca kendimi savunuyordum." Dedim yanına oturarak.

Taehyung'la göz göze geldiğimizde bana dikkatle bakıyordu. Bakışlarından rahatsız olarak gözlerimi çektiğimde Jimin'in yaptığım şeye karşı hayranlık ifadelerini dinliyordum.

Fazla iki yüzlülerdi. Bu yapmacıklık Bana göre değildi.

...

Taehyung'un kendi için açtığı kapıdan geçerken sinirlenmesi umrumda değildi.

Aniden kolumdan tutup geri çekildiğimde şaşkınlıkla ona bakmıştım.

"Öncelikle Jeon ben diğer herkese yaptığın gibi üzerimden ego kasabileceğin biri değilim. Herkes gibi yaptığın şeyleri kabullenmem." Dedi sertçe yüzüme bakarken.

Kütüphanenin kapısını büyüyle kapatırken kolumu savurarak bırakmıştı beni.

Acıyan canımı önemsemeyerek onu dikkatle dinlerken ifadesizdim.

"Kim olduğumu gayet iyi bildiğin gibi senin şımarıklıklarını çekmeyecek biri olduğumu da bil. Benim için korkutucu değilsin. Aksine yalnızca ortada diğerleri üzerinden egosunu tatmin etmeye çalışan basit birisin."

Sırtımı sakince kapıya yaslayarak onu dinliyorken ona söyledikleri yüzünden sinirli değildim. İki yüzlü oynamayan tek kişiydi. Bana karşı netti. Ne düşünüyorsa söylüyordu. Benden hoşlanmadığı halde peşimde diğerleri gibi kuyruk olmuyordu.

"Bu yüzden bana karşı saçma hareketlerde bulunma. Çünkü ben senin aksine duygularımı bu kadar iyi kontrol edemiyorum."

Gerçekten çabuk sinirlenen birisiydi. Onunla hep atışırdık ancak bu seviyeli bir atışmaydı. Bazen ben verecek cevap bulamazdım bazen o. Açtığı kapıdan ondan önce girdim diye olayı bu kadar büyütmesine gerek olduğunu sanmıyordum. Şuan kırılmamın tek sebebi aramızdaki şeyin bu kadar ciddi bir düşmanlık olduğunu tam olarak kavrayamamamdan dolayı takındığı ciddi tavırdı.