Magicians ~Taekook

36

Kim Taehyung Sparks  (3.5 ay sonra)

Koltukta oturmuş güzel sevgilimin cam tabutun içindeki bedenini izliyordum.

Sahi ne kadar da güzeldi değil mi?

En başından beri düşünmekten asla yorulmadığım tek şey bu olsa gerekti.

Güzel olduğu.

Onu sevmekten çok memnundum.

Baş başa olduğumuz zamanlarda onu gülümsetebilmek gerçekten büyüleyici geliyordu.

Zarif bedenini bana teslim ederken ki tereddüt etmeyişini seviyordum.

Onu öpmek, onunla vakit geçirmek, onun sırlarını tutmak, her anıyla ilgilenmek istiyordum.

Ona sarılmak, onu beklemek, ona tapmak, ona sabır göstermek istiyordum.

Onu izlemekten gerçekten keyif alıyordum. 

Ona değer vermek, onu unutmamak, ona zamanımı vermek gerçekten bir zevkti.

Tabutun üzerinde beliren yansımasına baktım. Bacak bacak üzerine atmış kafasını yana yatırdığından dolayı saçları omzuna doğru dökülüyordu.

Hoş bir görüntüydü.

Gerçekçiydi. Bense aylardır görmek istediğim için gördüğüm yalnızca bir yansıma olduğunun bilincindeydim.

"Hayal olmadığımı biliyorsun sevgilim. Bana küs müsün? Özür dilerim. Daha erken gelmeliydim değil mi?"

Ama o ilk defa konuştu. Gözlerim hızla dolarken emin olmak için uykusuzluktan kısılmış gözlerimi biraz daha açtım.

Anında yerimden doğrulurken elimden düşerek yeri boylayan kadeh umrumda bile değildi.

Sanki bir kalbe sahipmiş gibi eli oraya doğru giderken elimi ona uzattım.

"Sevgilim ruhum burada. Bedenimin zaten şuracıkta olduğunu biliyorsun."

Ayağa kalktım. Yine de ona dokunmak istiyordum. Elim elinden öylece geçerken yaşadığım hayal kırıklığı tarif edilemezdi.

"Buradasın." Kalın ve pürüzlü sesimden dökülen bu sözcük, ona olan sarılma ve öpme arzumun daha da güçlenmesine sebep oldu.

Gözlerimiz birbirinden asla ayrılmıyordu.

"Sana oradan bir şey getirdim. Görmek ister misin?"

Kafamı salladığımda olayları hala idrak edemediğimi farketmiştim. O bile pek bir şeyleri idrak edebiliyormuş gibi değildi. Sanki hiçbir sorun yokmuş gibi konuşmaya çalışıyordu ancak halimizde inanın gözler önündeydi.

Ellerini birleştirdim. Mavi enerji parlarken geri ellerini açtığında bir elinde bir çiçek belirdi.

"Bu çiçeğin adını bilmiyorum. Şey orada  fazla yalnızdım. Yine de oradakiyle buradaki zaman aynı işlemiyordu. Benim için yalnızca 35 dakika geçtiğini söylemiş olsam çok mu bencil olarak düşünürsün beni?"

Çiçeği aldığımda bile gözlerim gözlerinden çekilmedi.

"Bencilsin sevgilim. Bu duruma gelmeme neden olduğun için bencilsin."