DOMİNO

BÖLÜM 12: KISKANIYORUM SENİ

BÖLÜM  12: Kıskanıyorum seni

Nazlı’dan                                                            14.08.2019–13.52
Adana

Öğle yemeğinden kalan son tabağı da yıkadıktan sonra ellerimi yıkayıp suyu kapattım. Havluyla kurulayıp içeri gideceğim sırada görümcemin getirdiği kahve bardaklarını yıkamak zorunda kaldım. Hızlıca işimi bitirip artık oturacağım sırada kapının çalmasıyla adımlarımın yönünü değiştirdim ve kapıya yöneldim. Kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm Cem, yüzümde gülümsemeye sebep oldu. Gülerek onu içeri aldım ve yanağına bir öpücük kondurdum. O da beni öptükten sonra üzerini değiştirmesi için yatak odasına geçtim ve ona kıyafet verdim. Bir anda aklıma gelen Aybüke’yi aramaya karar verip yatağın diğer ucuna oturdum. Favori aramalarımdan Aybüke’nin resmine tıkladım ve arama tuşuna bastım. Telefon uzun çalsa da sonunda açıldı.

“Alo! Nazikom!”

“Aybüş’üm, nasılsın? Aramadın bugün?”

“İyiyim canım, iyiyim. Provalardan dolayı yoğun bir gün oldu yeni alabildim telefonu elime.”

Bu doğru muydu? Sesi garip geliyordu. Hasta gibi…

“Anladım, anladım da sesin iyi gelmiyor. İyi olduğuna emin misin? Bilmediğim bir şey mi var?”

“Yok yok, ne olsun ki zaten. Yani yok demek istedim yok!”

Sesi titremişti. Bir şey olmuştu, bana söylemiyordu.

“Aybüke, sen iyi değilsin, panikledin, sesin titredi bir tanem. Noldu anlatacak mısın?”

“Uf!”

“Söyle hadi noldu bugün?” dedim ciddiyetle.

“Hiç ya, biraz kötü oldum. Hastaneye gittik, serum taktılar ama şimdi iyiyim, merak etme.”

“Ne! Noldu sana! İyiydin! İyi misin şimdi! Ya! İyisin değil mi?”

“Nazikom sakin ol bir! İyiyim merak etme, bir şeyim yok.” Dedi Aybüke umursamazca.

“Nasıl bir şeyin yok! Hastaneye gittim diyorsun!”

“Ya iyiyim, merak etme.”

“Ne dedi doktor?”

“Hiç ya, boş ver.”

“Aybüke, ya senden duyayım ya da Doruk’u arayayım ona sorayım hı? Hangisi?” dedim sinirle.

“Uf Nazikom ya! İçimi şişirdin gene canım!” diye sitem etti Aybüke. Benimse sabrım taşıyordu.

“Söyle dedim, ne dedi doktor?”

“Ya ben antidepresan kullanmaya başlamıştım tekrar, onlarda ters tepmiş bayılmışım işte, doktor da ilaç kullanmayı bırakmamı söyledi. Bıraktım, daha doğrusu Görkem el koydu.”

“İlaç kullanmaya başladın yani kötüsün ve bana söylemedin! Ayrıca bayıldın öyle mi? Şaka mı ya! Kafayı yiyeceğim şimdi şurada! Bana bak, yoksa yine mi kâbus görmeye başladın?”

Aybüke’den ses çıkmayınca tahmin ettim cevabı ama yine de teyit etmek istedim.

“Aybüke, cevap ver bana!” diye bağırdım telefona.

“Evet! Neden üstüme geliyorsun? Ne diyecektim sana, kötüyüm gel yanıma mı? Yoksa yardım et bana mı diyecektim? Hı? Hangisi? Sana söylesem ne değişecekti Nazlı? Sen yine orada meraktan kafayı yiyecektin, bense yine bu halde olacaktım! Şimdi neden üstüme geliyorsun sen benim?”