DOMİNO

DOMİNO-3 BÖLÜM 18: KARARLI VE MUTLU

Selamlar canımlar! (Kafiyeli oldu gördünüz müü)

Nabersiniz? Umarım çok çok iyisinizdir. Günlerdir kendimi Domino'ya verdim bölümü tamamlayabilmek adına ve ancak şimdi bitti, yarını beklemeyeyim hemen atayım dedim:)

Daha fazla çene çalmadan iyi okumalar diyeyim ben size, bölüm sonunda uzun uzun görüşürüzzz✨

___________________________________________

BÖLÜM 18: Kararlı ve Mutlu

Aybüke'den 07.04.2020-10.04 İstanbul

Aynaya bakarak rastgele topladığım saçlarımdan tokanın saçımı tuttuğundan emin olduğumda çektim ellerimi. Yüzümde yer edinmiş yer yer sivilcelerim vardı, dönemsel ara sıra çıkardı ama bunlar bile umurumda değildi. Gülümsedim karşımda gördüğüm yüze. Gördüğüm kadının değeri kesinlikle pahabiçilmezdi.

Ellerimi mutlulukla çırparak arkamı döndüm ve yatağımı toplamaya koyuldum. Telefonumun müzikçalarından duyulan rastgele bir şarkının bile verdiği huzur ve enerji anlatılamayacak güçteydi. Öylesine mutluydum ki... Bugün çok özel bir gündü. Bugün, Nazlı'yı istemeye geleceklerdi.

İçimde çocuksu bir heyecan vardı fakat yalnızca bu değildi. Gururlu bir anne gibi de hissediyordum aynı zamanda. İlk kez bir arkadaşımı istemeye geleceklerdi, dahası ilk kez bir arkadaşımın istemesi için evi temizleyecektik. Evet, sabah sabah bütün hazırlığım bunun içindi zira bana kalırsa bugünün inanılmaz bir anısı olacaktı her birimiz için.

Biz, Domino grubunun beş üyesi... Hepimiz büyüyüp gelişmiştik ve şimdi içimizden iki kişinin mutluluğuna şahitlik edecektik. Daha dün onlarla tanışmış gibi hissederken onların hayatlarını birleştirmelerine seyirci olacağım için tarifsiz bir duygu seli yaşıyordum günlerdir.

Bütün sorunların geride kalıp kalmadığı konusunda çok fazla tereddüdüm olmuştu fakat sonunda mutlu haberleri üst üste alıyor olmak umudumu yeniden canlandırmıştı.

Telefonumun titreyişini işittiğimde bakışlarım ekranına döndü. Ekrandaki bildirimin kimden geldiğini fark etmemle yüzümde yavaşça solan tebessümümün selasını kendi içimden okudum anında.

Yağız'dandı.

Çok değil, yalnızca günler önce her şeyin düzelebileceğine ve yeniden birlikte olabileceğimize inandırmıştım kendimi. Ne var ki aptallık ettiğimin farkına varmıştım, hayaller benim için yeniden yıkılıştan ibaret olmuştu.

Ona yazdığımdan beri görüşüyorduk fakat bazen on saat sonra, bazen çok daha uzun sürenin ardından mesajıma bakıyordu her seferinde. İlk başlarda bunu pek takmamıştım, şehir dışına ailevi bir sebepten ötürü gidebilmiş olma ihtimali de vardı elbette ve müsait olmayabilirdi. Bu gayet doğaldı. Fakat mesajları bile öylesine yabancı biriyle konuşuyormuşum gibiydi ki onun beni tamamen sildiğini kabullenmiştim. Son yirmi sekiz saattir mesajına bakmıyordum fakat şimdi kafam bir kez daha karışmıştı zira bana attığı mesaj bir soru işaretiydi.

Her mesaja bekletmeden bakan o kız olduğumu Yağız da çok iyi biliyordu ki bu tavrımı garipsemişti.

Benimse farkına vardıklarımla birlikte zihnimde bir ton ihtimal doğmuştu. Belki görüştüğü başka birisi vardı, belki sevgilisi... Ya da belki de beni sadece geçmişinden öylesine biri olarak görüyordu, kafeye bizi dinlemeye gelmesinin tek sebebi de manevi desteğini belli etmekti. Sonuçta grubun hiçbir üyesiyle büyük bir sorunu yoktu ve belirgin bir mazimiz söz konusuydu, hiç umursamadan hayalet gibi davranmasının hoş olmayacağını düşünmüş olabilirdi.