Asker'im

19. Bölüm "Plan"

19. Bölüm “Plan”

Amine okula gelmişti içindeki huzursuzlukla. Gece uyuyamamış hem sevdiğini düşünmüş hem de Ceylan teyzesini düşünmüştü. Ben belki bir şekilde atlatırım ama o bir daha böyle bir acıya nasıl dayanacaktı.

Okulda her zaman neşesi ve güzel yüzüyle anılırdı hem öğrenciler hem de öğretmenler tarafından ama bugün Amine de bir şey olduğunu anlamışlardı. Sürekli bir yerlere dalıyordu ve mutsuz olduğu yüzünden anlaşılıyordu.

Tunahan okula gelmemişti annesinin yanında durmak istemişti ne kadar Ceylan istemese de Tunahan reddetmişti. Annesinin yanındaydı annesinin elini tutuyordu.

“Oğlum kalmasaydın ya işinden, iyiyim ben.” Derken bile gözlerinin feri gitmiş, yüzü solmuştu ve oğlunun endişelendirmemek için iyiymiş gibi yapıyordı.

“Anne yorma kendini Pelin çorba yapacak şimdi yorma kendini.” O sırada Pelin gelir “Anne bak senin çorbandan yaptım,” yanında koyup “iç biraz daha iyi olunca ilaçlarını içersin.” Diye

“Yorulma kızım ben iyiyim.” Derken Pelin Tunahan’a baktı dışarı işareti yaptı. Dışarı çıkarlar ve “Albay bir şey söyledi mi?” Tunahan başını olumsuz sallayınca “Acaba bir şey oldu da bize mi söylemiyorlar.”

“Allah korusun, olsa söylerlerdi.” Tunahan ne kadar dik durmaya çalışsa da hemen korkardı ve ateşlenirdi. Pelin anlamıştı elini alnına koydu “Bak yine ateşlenmişsin hemen yatağa sana da çorba getireceğim.”

“Annemin yanında kalayım.” Daha diyemeden “Tunahan hemen odaya.” Eşinin üzerine laf söylemedi ve yatağa doğru gitti haklıydı aslında kızına da geçirebilirdi ve daha fazla fenalaşmadan iyileşse iyi olurdu.

Üzerini çıkarmış yatağa yatmıştı. Hemen hasta modunu bürünmüştü. Pelin gelince kahkaha attı “Acaba yanlış mı yaptım? O kadar da kötü değildin.” Eşinin yanına oturmuştu tepsiyi de komidinin üzerine koymuştu.

“Galiba bana çorba değil de sen lazımsın.” Tunahan uzun zamandır ikinci çocuğu da istiyordu ama Pelin erken olduğunu ve Sevda’nın küçük olduğunu düşünüyordu. Tabiki de nasip meselesi ama şuan hazır hissetmiyordu. Tunahan da üstelemiyordu zaten.

“öyle mi? sanki çorba daha lazımmış gibi.” bezi sirkeli su olan kaseye batırdı ve ıslattı fazla suyu sıkarken Tunahan’ın alnına koydu.

“Biricik karım benim. Teşekkür ederim. İyiki varsın. Seni çok seviyorum.” Pelin bu iltifatlara alışkındı Tunahan’ı dudağının kenarından öpüp “Çorbanı iç sonra ilaçlarını iç.”

Pelin odadan çıkar annesinin odasına yavaşça girer tepsiyi alırken annesinin uyumuş olduğunu görür sessizce çıkarken Sevda’nın sesini duydu öğlen uykusundan uyanmıştı.

“Kızım.” Diye odaya girdi Pelin “Annesinin bir tanesi bugün yalnızız.” Derken Sevda bakınıyordu uykunun verdiği mahmurlukla.

“Anne Babam gitti mi?” annesine sormuştu sorusunu o sırada annesi terlemiş olan üzerini çıkarıyordu “Gitmedi kızım ateşlendi o yüzden yatıyor.”