Asker'im

41. Bölüm "Ameliyat"

41. Bölüm “Ameliyat”

...

“Beyefendi burada bekleyin.” Hemşire eli ile durması işaretini yaptı. Tunahan duvarın köşesine dikilirken onlardan gelecek güzel bir haberi belkiyordu. O sırada Tunahan’ın telefonu çaldı ve arayan abisiydi.

“Oğlum nasılsın?” demişti ne diyecekti şimdi eşim, eşin için can savaşı mı veriyor yada bu üzüntü ile konuşmak mı lazımdı. “İyi değilim, değiliz.” Demişti gözyaşlarını içine hapsederek.

“Noldu unahan, Pelin’e mi bir şey oldu?” kafasını salladı görmediği halde çünkü biliyordu ona ne olduğunu söylese göz yaşları akacakı.

“Abi Sevda evde yalnız kaldı annemi gönder eve.” Demişti sadece “Küçüçük çocuğu niye evde bıraktın?” dedi Bir yandan da annesi ile konuşmuş eve göndermişti. “Pelin’i kanlar içinde banyoda bulunca unutmuşum.” Demişti evlat için evladını unutmuştu.

“Nasıl iyiler mi neredesiniz?” demişti Metehan telaş ile “Diğer hastanedeyiz, daha bir şey demediler ama çok kanaması vardı abi.”

“İyi olacaklar abim korkma tamam mı?” demişti Metehan ılımlı sesi ile “Ben de yanına geleceğim şimdi.” Tunahan sessizce gözyaşlarını dökerken “Nolur abi hemen gel.” Demişti.

Metehan hastaneden çıkıp hemne diğer hastaneye gider annesi de o sırada eve varmıştır. Sevda babasının gitmeden önde önüne koyduğu yemeği yemişti ve sadece etrafa bakınıyordur onu kucağına alana Ceylan “Aferin benim küçük kuzuma.”

Metehan hastaneye gelir gelmez öğrenmiş ve Tunahan’ın yanına gitmişti. “Abi.” Derken sarıldı abisine “Ya onlara bir şey olursa.”

“Şişt onlara bir şey olmayacak.” Demişti sırtını sıvazlarken Tunahan sakinleşirken oturmuşlardı. Doktordan güzel bir haber bekleseler de doktor sıkıntı ile çıktı.

“Anne iyi ama kanaması çok olduğu için bebek öldü.” Korkarak abisine baktı “Bebeğim öldü mü?” Tunahan anlamamış hala Metehan’a bakıyordu.

“En azından Pelin iyi.” Diye teselli etmişti kardeşini “Pelin bunu atlatamayacak.” Ruhsuz bir şekilde otururken. “Pelin de atlatır siz neleri atlattınız?” Metehan daha eşinin iyileşecileceğine sevinememişken kardeşinin çocuğu ölmüştü.

“Pelin’e benim söylememk gerek.” Dedi ve Pelin’in odasına girdi, Pelin hala uyurken onu izlerdi saçını okşadı. Bu iki haftalık süreçte kendini çok yıpratmıştı. Göz altları morarmış ve hafiften zayıflamıştı ama yine de Tunahan’ın gözünde dünyanın en güzel kadınıydı.

“Tunahan ne oldu bana?” diye uyanmıştı Pelin “Bayıldın güzelim iyi misin?” Pelin elini karnına koyarken “O nasıl iyi mi?” Tunahan’ın boğazı düğümlenirken Pelin “Öldü değil mi?” Tunahan yine cevap veremedi. “Tunahan bebğimiz öldü mü?” bu sefer diğerine nazaran daha da yüksek sesle söylemişti. Tunahan sadece kafasını sallarken “Anne de olamadım. Taşıyamadım onu.” Demişti diğer tarafa dönerken “Neden hep sevdiklerimle yargılanıyorum?” diye sormuştu. “Amine için uygun ilik bulunmuş 1 hafta içinde ameliyat olacak.”

“İyi bari o iyi olsun. O benden daha güzel anne olur.” Tunahan gözyaşları ile ona bakarken “Sen hayatımda gördüğüm en güzel annelerdensin. Sen bir annesin kızımız var bizim.”