Asker'im

23. Bölüm "Yeliz"

23. Bölüm "Yeliz"

Metehan göreve gitmeden son kez Amine ile görüşmek istemişti. Buluşacakları kafeye doğru giderken içinde bir heyecan vardı. Yan koltuğundaki çiçeklere baktı. Şu yaşına kadar içinden gelerek kimseye çiçek vermemişti ilkler bu kadar heyecanlı mıydı?

Yarası gayet iyiydi Ali'yi düşünüyordu acaba teröristlern arasında ne yapıyordu? Askerleri için endişeleniyordu onların yanında olmadığı zaman onların yanında olunca da ailesi için endişeleniyordu. Sonunda varmıştı kafeye arabasını park edip hemen çiçeği alıp çıktı.

Kafeye girdiği gibi görmüştü Amine'yi camın kenarına oturmuş dışarı bakıyordu. Metehan yanına giderken elindeki çiçeklere baktı nasıl verecekti?

"burası boş mu hanımefendi?" Amine hemen tanımıştı sesi "Sevgilimi bekliyorum beyefendi."

"Siz gibi güzel hanımefendiyi nasıl bekletiyor?" oyunu devam ettirmişti Metehan "Metehan ya." Dedi Amine "Bunlar senin beğenirsin umarım." Çiçekleri uzatmıştı Amine'ye

"Teşekkür ederim. Gerek yoktu." Metehan da oturmuştu Amine'nin karşısına "Vardı, içimden geldi." Şiparişleri verdikten sonra konuşmaya başladılar. Şiparişleri gelmişlerdi hoş sohbet içinde geçirmişti saatlerini "Ne zaman gideceksin?" Amine'nin sorusu ile durdu Metehan "Akşama gideceğim. Yaram da iyileşti timimi yanlız bırakmamalıyım."

"Ne zaman döneceğini yine bilmiyorsun?" Amine sormuştu ümitsizce "Evet ama daha da uzun sürebilir." Metehan ne kadar üzülse de belli etmemişti.

"Üzülme Amine'm yapacak bir şey değil." Amine Metehan'a baktı heyecanla "Metehan sen geldiğinde sözlenelim. Fazla uzatmaya gerek yok gibi." Metehan Amine'ye şaşkınca baktı. Bu adımı beklemiyordu. "Daha evlilik teklifi almadım biliyorsun ama uzatmayalım."

"Amine merak etme sen o iş bende." Gülümsemişti Metehan "Geç olu kalkalım mı hem sen hazırlanacaksın?" Amine yine Metehan'ı düşünmüştü. "Olur kalkalım." Metehan da hazırlanması gerekiyordu. Kafeden çıktıktan sonra Metehan, Amine'yi evine bıraktıktan sonra kendi evine gitmişti. Eşyalarını hazırlayıp kapının yanına koyduktan sonra evindeki dağınıklığı da toplamıştı.

Son olarak annesi ile de görüşmek için onlara gitti. Ailesi ile de vedalaşmalıydı bir veda değildi aslında ama bilinmiyordu. Annesi yine en yi yemeklerini yapmıştı ne kadar iyiyim dese de asla içi sinmiyordu. Oğlundan ayrılmak istemiyordu ama ne yapsa da gideceğini biliyordu. En azından onu da üzmeden kırmadan göndermekti.

Metehan'ın gitmesi gerekiyordu artık Tunahan onu yolcu ediyordu Amine de gelmek istemişti ama saat geç oluyordu ve yarın okullar açılıyordu.

Metehan uzun bir yolculuğun ardından gitmişti. Timini çok özlemişti ne kada belli etmese de timin toplanma odasında oturuyorlardı. Musa da gelmişti timde sadece Ali eksikti o da görevdeydi. Bu arada Ali'nin yanında başka bir özel kuvvetlerden istihbaratçı ile beraberdi. "Komutanım bu aralar ayrı bir mutlusunuz." Gürkan biraz meraklı bir askerdi ama yine de "Bir şeyler oluyor." Metehan fazla açmadı ne demeliydi evleniyorum mu? "Güzel bir şeyler sanırım." Metehan gülümsedi "Çok güzel şeyler."

O sırada kapı açıldı gelen er "Albay'ım sizi çağırıyor komutanım." Demişti "Tamam çıkabilirsin." Metehan ayağa kalkar ve gider. Kapıyı tıklatıp gir sesini duyunca girdi.

"Buyurun komutanım beni emretmişsiniz." Albay çok ciddiydi içinden kesin bir şey var dedi "Ali bir şeyler buldu size de doğrulamak düşüyor. Timini hazırla bir saate hazır olun. "

"Emredersiniz komutanım." Selam verip çıkmıştı hemen timin yanına gitti "Yarım saate hazır olun operasyona gidiyoruz." Teker teker selam verip çıkmışlardı. Metehan da hemen odasına gitti kısa duşunu alıp hemen giyindi saçını kurutup silahlarını ve taktı üniformasındaki isimliğini çıkarıp çekmecesine koydu. Telefonunu da sessize alıp koydu sonra aklına Amine geldi ve "Güzelim göreve gidiyorum. Beni merak etme." Yazmıştı ve hemen gönderip çekmeceye geri koymuştu.