Asker'im

44. Bölüm "Yemek"

44. Bölüm “Yemek”

“Evet Amine Hanım testleriniz temiz gözüküyor ama hiç bir koşulda dikkat etmeyi bırakmıyorsunuz. Sinirden stresten ve üzüntüden uzak duruyoruz.”

“Tamam doktor bey ben ona dikkat ederim.” Metehan Amine’nin elini tutarken demişti, şükür etti Amine içinden bitmişti yaklaşık 1-2 aylık süreç bitmişti tabi bunda kardeşinin hemen bulunması ve Amine’nin hastalığının derecesi de önemliydi. “Dikkat edeceğim doktor bey bir daha onları yaşamak istemiyorum.”

“Bu arada bir süre hamile kalmamanız gerekiyor önlem amaçlı.” Demişti Amine kafasını sallarken Metehan “Tekrarlanmasından mı korkuyorsunuz?”

Doktor üzgün br  şekilde kafasını salladı “Maalesef böyle hastalıktan tekrarlanıyor ve hamilelikte daha da zor olur. Sadece önlem tekrarlanmayan hastalar da var.”

“Tabiki dikkat ederiz.” Doktor eline bi kağıt alıp “Ayrıca yememeniz gereken besinlerin listesi de bu.” Metehan alırken Amine de göz uçuyla baktı.

“En sevdiklerimi yazmışsınız.” Bunu hala listeye bakarak söylemişti “Maalesef ama belli aralıklarla yiyebilirsiniz ama sık sık değil.” diye uyarmıştı.

“Ben hallederim başka bir şe var mı?” doktor kafasını sallarken Amine ve Metehan da selam verip çıktılar. Bu doktor her anlarında yanındalardı ve çok yardımcı olmuştu.

“Ama Metehan hepsi sevdiğim yemekler.” Metahan eşini kolunun altına alırken “Olsun güzelim ben sana faydalı yemekler yaparım.”

“Şimdi senin hamburgerini yiyemeyeceğim ya en çok da o canımı acıtıyor.”

“Kızartma yemeyeceksen bende köftesini haşlama yaparım.”

Amine sırıtırken Metehn olayı hemen çözmüştü. Mutlu bir şekilde çıktılar hastaneden. Amine “Annemleri arayayım haber vereyim çok merak ediyorlardı.”

“Tamam güzelim zaten beraberlerdir, bende arabayı getireyim.” Amine kafasıyla onayladıktan sonra Metehan gitmişti Amine  de hemen annesini aramıştı.

“Alo kuzum nasıldı sonuçlar?” annesi açar açmaz sormuştu kzını kaybetmek istemiyordu “Temiz anne temiz ama çok dikkat etmem lazımmış, hatta hamile bile kalmamam lazımmış.” Son cümlesini üzgünce söylemişti.

“Olsun yavrum geç olsun yeter ki sen iyi ol.” Amine duygulanırken “Birde yememem gereken şeyler varmış.” Sitem dolu cümlesi annesini güldürmüştü “Olsun kızım yemeyiver.” Demişti.

“Ama en sevdiklerim.” Hamide daha da gülerken “Aç kızım benim birazcık dikkat etmen gerekiyor bir de yaşamanı istemiyorum.”

“Bende istemiyorum mecbur dikkat edeceğiz.” Metehan arabayla gelmişti “Biz geliyoruz Ceylan annemdesiniz değil mi?”

“Evet evet sizi bekliyoruz.” Amine arabaya binmişti “Tamam görüşürüz.”

“İyisin değil mi güzelim?” Metehan araba kullanırken yandan da Amine’ye baklıyordu “İyiyim ama bi hüzün var içimde.”

“Ne hüznü güzelim kurtuldun işte, başardık.” Elini tutmuştu “Orası öyle de çocuk mevzusu beni kırdı mı desem üzdü mü bilemiyorum.”

“Senin sağlığın her şeyden önemli güzelim geç olsun o zamana kadar biz de istediğimizi yaparız.”

“Hem balayımız da yarım kaldı.” Metehan aydınlanmıştı “O zaman balayına gideriz.” Amine başını olumsuz sallarken “Sen artık görevine başla aksatma.”