Asker'im

25. Bölüm "Kaza."

25. Bölüm “Kaza.”

Amine kabusla uyanmıştı. Hemen kalktı elini yüzünü yıkadı “Nasıl bir kabustu Allah’ım çok kafama taktım galiba.” O sırada içeriden telefonunun sesi geldi hemen koştu arayan Metehan’dı.

“Alo nasılsın güzelim?” diye sordu gece arayamamıştı uyandırmak için “İyiyim yeni uyandım sen nasılsın?” Metehan eşyalarının topluyordu yakında çıkacaktı. “Bende hazırlanıyorum. Bügün geleceğim Allah’ın izniyle.”

“Gerçekten mi? Saat kaçta burada olursun?” diye sormuştu onu çok özlemişti “Bilemiyorum otobüs bazen geçikebiliyor ama bugün akşama kadar gelerim.”

“Çok iyi. Ne kadar kalacaksın?” Metehan iç çekti biir hafta olarak düşünüyordu nişan için fazla izin almıştı. “Bir hafta kadar nişan işini halletmek için.” Demişti “Metehan sen öküzsün sanki zorla nişanlanalım dedim ne zamna hazır hissediyorsan o zaman yapalım.” Dedi niişan işi de neydi basit bir şey değildi evliliğe ilk adımdı. Metehan’a da hak veriyordu ama böyle davranmasına şaşırıyordu. “öyle demedim güzelim yanlış anladın.” Demişti kıvırmaya çalışarak ama cidden o anlamda dememişti “Gerçekten seni sıkıyor muyum?” Metehan duyduğu cümleye cevap veremezken “Evlenmek istemiyordun sen ama ben seni zorluyor gibiyim.” Ağlamaklı olmuştu Amine niye oldu demişti kendi kendine sonra kanamasının yakınlaştığını anladı.

“Amine’m sen beni zorlamıyorsun ve hatta ben senin yanındayken çocuklaşıyorum senin bana bakışın, gülüşün beni çok mutlu ediyor, Senin mutluluktan ışık saçan gözlerin benim karanlıktaki kalbime yol gösterdi. Senin olmak çok istiyorum benim olmanı da ama içimdeki kuşku peşimi bırakmıyor. Annemin halini gördüm babam şehit olduğunda ya bizim çocuklarımız da senin halini görürse bensiz büyürse çocuklarım, başkaların babalarını görünce boğazı düğümlensin, gözleri dolsun istemiyorum anlatabildim mi?”

“Anladım Metehan ama onu illa yaşayacağız diye bir şey yok hem o kadar ki zamanki mutluluğa, huzura değmez mi?” Amine sustu Metehan da sustu ikisi de haklıydı ama denilecek bir şey yoktu. O zamana kadar ki mutluluk dedi Metehan içinden gerçekten yaşamaya değmez miydi? Değerdi hem de o kadar değerdi ki “O zaman istemen var Amine Hanım hazırla kendini.” Demişti Metehan, Amine kıkırdadı “Senin de bir kızı Allah’ın emri ile alman lazım Asker’im.”

“Allah’ın emri Peygaberin kavli ile alacağım o kızı, kendime eş, çocuklarıma ana yapacağım.” Demişti Metehan “Babam vermezse görürsün yalnız.”

“O işi halledeceğim ben.” Amine saatine baktı biraz daha konuşmaya devam ederse kesinlikle geç kalacaktı okula “Kapatalm o zaman gelince buluşuruz.” Metehan heyecandan konuşamamış sadece onaylayan sesler çıkarmıştı ve sonunda kapandı telefon. Kalbinin bu kadar hızlı atması normal miydi? Sadece telefonda konuşmuşlardı. Metehan telefonu kapatmıştı hemen annesini aradı geleceğini ve Amine’yi isteyeceklerini söylemişti ceylan şaşırmıştı ve hemen hazırlıklara başlamak için telefonu kapattı. Aynı şekilde Amine de annesini aradı hemen buraya gelmelerini, Metehan’ın geleceğini, isteme ve nişan olacağını söylemişti. Hamide dilini yutmuş gibi cevap verememiş sonrasında hıçkıra hıçkıra ağlamıştı. Amine nedenini sorunca da olay ne ara büyüdüğüne gelmişti. Amine de telefonu kapatıp hemen hazırlanmıştı. Hazrlandıktan sonra hızla tost yapıp termosuna kahvesini koymuştu ve hemen çıkmış ve arabasına binmişti. Tostunu yerken arabasını sürüyordu.

Okula geldiğinde dersin başlamasına 15 dakika vardı hemen öğretmenler odasına gitti “Amine öğretmenim geç kalmışsınız.” Tunahan dı “Tunahan öğretmenim sabah telefon konuşmasını abartmış olabilirim o yüzden az kalsın geç kalıyordum.” Amine o kadar güzel gülüyordu ki “Aldım haberini 2-3 güne nişan varmış.” Haberler hemen yayılıyordu. “öyle daha fazla ayrı kalmaya tahammül edemedik. Biz de nişanlanalım dedik.” Amine gerçekten çok mutlu gözüküyordu “Dur Kamer’i aramam lazım.” Deyip Tunahan’ın yanından ayrıldı. Kamer’i aramaya başladı hemen açmıştı “Kamer’im hemen kardeşini de alıyorsun ve buraya geliyorsun çünkü benim istemem var sende olman lazım.” Kamer de mutluydu “Bende seni arayacaktım Amine kardeşimin üniversitesi oraya tuttu patronla konuştum ve oraya taşınıyoruz.”