Asker'im

14. Bölüm "Kalplerin arasında bir bağ kurulmuştu görülmeyen ama güçlü bir bağ."

14. Bölüm: "Kalplerin arasında bir bağ kurulmuştu görülmeyen ama güçlü bir bağ."

"Çok güzel olmuşsun." Dedi yoldan gözünü ayırmazken "Teşekkür ederim, sende çok şıksın." Dedi Amine. Saniyeliğine baktı Metehan. Yanakları kızarmıştı ve bu ona çok yakışıyordu.

"Kuzey patavatsızlık yaptı arkadaşına onu getirmemem gerekiyordu. Adına özür dilerim."

"Sorun yok hem onun sayesine Ayşegül ile tanıştık." Dedi sonuçta onu arkadaş ortamından ilk o tanımıştı. "Olabilir inşallah arkadaşın rahatsız olmamıştır."

"Kamer hayatına erkek alamayan biri hem kendi için hem de kardeşi için, kardeşi onun için çok kıymetli."

Bu arada Metehan arabayı park etmeye başlayacağı sırada "İstersen ben inebilirim." Dedi Amine

"Gerek yok." dedi ve park ettikten sonra indi ve Amine'nin kapısını açtı. Kolunu Amine'ye uzatıp koluna girmesini sağladı ve restoranta doğru gittiler.

Masalarına oturduktan sonra konuşmaya başlarlar.

"Geçen olanlar için özür dilerim benim isteğim dışında oldu." Dedi Metehan kendisi hala unutamamıştı Amine nasıl unutsun.

"Ne özürü boşver olan oldu." Dedi Amine, Metehan'ın suçu olmadığını biliyordu.

"Amine gerçekten istiyor musun?" diye osrdu konudan konuya geçerken aniden anlamadı Amine yada anlamamazlıktan geldi.

"Neyi?" dedi anlamadığı yüzünden belliydi.

"Anlamamazlıktan gelme, benimle evlenmeyi gerçekten mi istiyorsun? Yoksa o an aniden mi oldu?" diye sordu korkarak sormuştu aslında onu kaybetmek istemiyordu.

"Bende tam emin değilim ama sen mesaj atınca heyecanlanıyorum senin yanında mutluyum. Bu mu dersen aşk bende bilmiyorum ama galiba..." dedi Amine yavaştan yanakları kızarmaya başlamıştı. ""Bende, bende sen yanımdayken çok mutluyum." Dedi Metehan da lafa atlarken istemeden de olsa Amine'nin sözünü kesmişti.

"Aşk bence bu dünyada çok kirli, biz saf sevgi besleyelim birbirimize. Zarar vermeden, hayatı zehir etmeden, birbirimizin alanlarına saygı duyarak olur mu?"

"Olur, hem de çok güzel olur." Der Metehn, Amine'nin kurduğu cümleye hayran kalmıştı. Amine de Metehan sözünü kestiği zaman düşünmüştü.

Aklına Metehan'ın gideceği geldi sahiden ne kadar süre gelmeyecekti. Ondan haber alabilecek miydi? Yoksa sadece dua etmek mi düşecekti ona?

"Gidecek misin? Gitmek zorunda mısın?"

"Görevim var. Gitmeliyim."

"Gitmesen." deyip kafasını kaldırıp genç adamın gözlerine baktı ne ara eğmişti kafasını

"Gitmem gerekiyor." dedi sevdiği kadına bakarak ilk defa bu kadar gitmek koyuyordu annesi ile ilk zamanlar koyuyordu alışacak mıydı Amine ile de ayrılmaya?

"Peki ne zaman gelirsin? Ne kadar sürer görevin?"

"Bilemiyorum belki 1 hafta sonra belki de 1 ay bilemem." Dedi Metehan doğruyu söyleyerek

"Belki de bir ömür." sessizce söylediği bu cümleyi duymuştu Metehan ve hüzünlenmişti aslında bunun olmaması gerekiyordu ama onun gözlerinden alamıyordu ki gözlerini."

"Yapma böyle güzelim." deyip ellerini tuttu genç kadının, ellerini tutan genç adama çevirdi dolmuş gözlerini."

"Ya gidersen ve geri gelemezsen." Dedi zorla içine hıçkırıyordu