MELEZ ALFA

9.Bölüm

Peşinden merdivenlerden yukarı çıktım,odanın kapısını açıp "işte bu senin odan" dedi,Ona gülümsedim "Ah bide şey yatmadan önce duşa gir,sana kıyafette getirilmiştir herhalde tamammı, odam senin odanın fazla uzağında değil bir şey gerektiğinde çağır gelirim tamamı" tamam der gibi başımı salladım, kapıyı kapattı ve gitti, odaya baktım gerçekten harikaydı. Bem beyaz bir perde kendini pencereden hafif hafif esen rüzgar a bırakmış süzülüyordu, yatağa baktım yatağa dokundum yumuşacık beyaz, üzerinde muazzam güzellikte kabartmalar, dolap çok büyüktü, o da beyazdı altın sarısı kolluğu onu tamamlamıştı adeta, kendimi toparlayıp sandalyenin üzerindeki elbiseleri baktım, ben bunu giyemem ki rahat edemem.

Bu elbiseydi, ben küçüklüğümden beri pantolon giyerim, elbisenin içinde karşımdakine laf bile atamam, bide dövüşücekmiydim, hele buradayken asla giymem. Neyse iç çamaşırları giyebilirim. Banyoya girip kapıyı kilitledim...

Gerçekten çok rahatladım eski kıyafetlerimi giyip aynanın karşısına geçtim, kendimi o kadar güzel bulmuyorum ama, tertemiz bir suda temizlendikten sonra bi hoş göründüm, sanki. Doğuştan beyaz olan saçlarıma bir türlü anlam verememiştim, mavi gözlerimede, beyaz bir tenim vardı. Parlak bir cilde sahip olduğumu söylerler, yani ablamlar,

Beta hep burnumun fındık kadar olduğunu ve benim onun burnunu çaldığımı söylerdi, hep en ufak övgüde "o benim burnumu çaldı ben küçükken benim burnum o kadar küçüktü ama o kıskanıp çaldı" derdi, saçma bir düşünceydi ama, özledim onları, acaba onlar şimdi ne yapıyorlardır. Fenrys onların benim durumdan bile iyi olduklarını söyledi acaba ona  güvenmelimiydim?. Bunları düşünürken saçlarımı taradım, hemen kendimi yatağa attım ve yatağın beni o huzurlu ve yumuşak diyarına götürmesini bekledim...

Geyiği gördüm hemen önümdeydi, kasabadaki ormandaydım, aynı pozisyonumdaydım, nefes aldım ve oku fırlattım, tam alnının ortasından vurdum. Geyik acı içinde kıvrandı kanlar her yere fışkırdı, rüzgar öyle bir esti ki sadece bir ağaç değil aynı anda birsürü ağaç devrildi, Geyiğin arkasında birini gördüm,gözlerimi kısarak baktım bu bir kad-, A-a-ann-e, Bi fısıltı duydum Meridia adeta kulaklarıma işledi, bir an tüylerim ürperdi tekrar duydum Meridia, sen, biranda koskoca siyah birşey annemin arkasından annemi alıp götürdü Annnnnneeeeeee!

Biran kendimi odada görünce gözlerimi sıvazladım, etrafıma baktım, bu bi rüyaydı, offf yine aynı rüyayı gördüm ellerimle başımı sıvazladım. Birden kapı açıldı, içeri Fenrys girdi, "hey birşeymi oldu, birinimi gördün? Pencere açık, içeri birisimi girdi" dedi endişeyle. Şaşkın şaşkın ona baktım "A e-hayır, b-ben rüya gördüm" dedim endişeyle,gidip pencereyi kapattı sonra gelip yatağa oturdu, "nasıl bir rüyaymış o, bu kadar bağırmana sebep olan şey ne" dedi alaycı bir şekilde, "ıh, hayır öyle birşey değil" dedim. Alaycı bir şekilde gülünce, kendimi tutamayıp söyledim "rüyamda annemi gördüm, öldüğünden beri ilk kez böyle bir rüya görüyorum, dünde aynı rüyayı gördüm" dedim, hemen yüzü düştü, " Ah, affedersin, peki ne gördüğünü anlatmak istermisin" dedi üzgün bir ifadeyle, "sorun değil, saat kaç" dedim konuyu değiştirmek istercesine, bu rüya şu anlık bende kalsa iyi olacak.

Kolundaki saate baktı,"saat şu an tam olarak 03:31 geçe" dedi, "evet ben gidiyorum, birşey olursa az önce bağırdığın gibi bağır" dedi sırıtarak, ona biraz gıcık oluyordum, ya çok ani duyguları var, bi gülüyor hemen somurtuyor, bi somurtuyor hemen gülüyor, en ufak yanlışta kızıyor yani çok değişik biri, yada sadece bana karşı öyleydi. Biraz uyusam iyi olacak. Gözlerimi kapattım uyumaya çalıştım

...

"Meridia, Meridia, kalk hadi. Off tanrım bu kızın uykusu ne kadar ağır" dedi biri, sesi kulaklarımdan girip beynimde yankılanıyordu adeta, gözlerimi yavaşça araladım bu Luc tu, "Luc, saat kaç?" dedim mırıldanarak. "Hımm, en son baktığımda 07:21 geçiyordu" dedi, "şimdi tahminen kaçtır?" Dedim "08:00 gibi birşeydir diye düşünüyorum" dedi, başımı tamam der gibi salladım ve kalktım, banyoya doğru ilerlerken, Luc seslendi "Meridia, dün akşam duş aldınmı?" Dedi, "evet neden?", "sana elbise bırakmıştım" dedi, "ha evet gördüm ama ben onları giyemem" dedim, "nedenmiş o," dedi, "rahatsız hissederim kendimi" dedim, "onları giy" dedi, arkama dönerek banyoya girdim, kapıyı kilitledim elbiselerimi çıkarıp duşa girdim...
Çıktım, eski elbiselerimi giymiştim, etrafa bakındım, Luc ortalıkta görünmüyordu.

Etrafı toparlamıştı, saçlarımı tarayıp açık bıraktım kuruması için, pencereyi açtım ve derin bir nefes aldım, etrafa bakındım, çok huzurluydu, kuş sesleri adeta kalbime işlemişti, çiçeklerin mis gibi kokusu, ağaçların üzerinde yuva yapan kuşlara bakındım, çok huzurlu duruyorlardı.

Birden kapı açıldı arkama hızla döndüm, "Ah Luc insan bi kapıyı çalarak içeri girer" dedim kızgın bi ses tonuyla, "sağ duyunu asla kaybetme" dedi, "ne demek istiyorsun?" Dedim merakla, "şimdi burada güvende olabilirsin, ama dışarıda çok daha tehlikeli periler var" dedi, "dışarıya okadar fazla odaklanmışsın ki, kapıyı çaldığımı duymamışsın, bu ben olmayabilirdim" dedi, "ne demeye çalışıyorsun sen? Senden başka bu evdekilerden başka kim odama gelebilir ki?" Dedim merakla, "evet buna cesaret edemezler, sonuçta koskoca, lordların en güçlüsü, lord Fenrys in evine girmeye kim cesaret edebilirki, ama ölmeyi göze alabilecek kadar deli olanlar bunu yapabilirler" dedi sırıtarak, lordların en güçlüsü ha, hemen gözlerimi kırpıp devam ettim "peki buna cesaret edebilen perileri örnek verebilirmisin?" Dedim endişeyle, "şu anlık bu kadar bilmen yeterli, sana o elbiseyi giy demiştim" dedi kızarak, "Bende sana onu giymek istemediğimi söylemiştim" dedim aynı tepkile, "giy dedim" dedi, kollarımı kavuşturarak, "giymek istemediğimi söylüyorum, beni zorlayamazsın" dedim sakin bir tonla.

Elindeki kahvaltı tepsisini önümdeki masaya bırakıp gitti, "hey kapıyı yavaş çarp" dedim arkasından bağırarak.

Merhaba umarım okurken bi okadarda eğlenmişsinizdir.
En kısa zamanda görüşmek üzere bebuşlarım:》° ◇ °