2 yıl sonra
-Ya Efe bırak şunları da Ahmeti karşılamaya gidelim. Sonrasında yıkarız zaten her şeyi onun üzerine. Bilindiği üzere gaz ile çalışıyor kendileri dedim bıkkın
bir şekilde
-Tamam Hümeyra şunu da kamyona yükleyeyim geliyorum.
Çantamı hemen koluma takıp üzerime de çeketimi giyip Efeyi beklemeye başladım. O ise kollarında koca bir masa ile çıkageldi.
-Allah aşkına ne yapıyorsun çocuk bekliyor bizi yaa diyerek masanın bir diğer kısmından da ben tutarak merdivenlerden aşağıya yavaş yavaş indirmeye başladık masayı.
-Hümeyra sıkıntı yok ben halledebilirim dedi Efe güçlü erkek edasıyla.
-Aynen halledersin mankafa. 7. kattan aşağıya koskoca masayı tek başına taşıyabilirsin zaten dedim adım adım merdivenlerden aşağıya inerken. Yavaş yavaş ama temkinli adımlarla masayı taşırken
-Sen de haklısın dedi sessiz bir şekilde ve masayı beraber indirdikten sonra kamyona yükleme işlerini de halledip otobüs durağına doğru yürümeye başladık. Tam o sırada bir araba önümüze kırdı ve sürücü koltuğundaki kişiyi tanımak zor değilldi.
Kerem abi.
-Otobüs terminaline yolcu kalmasııın diye bağırarak camını açıp bize göz kırptı. Ön koltukta ise Büşra oturuyordu.
-Ahh beee ne iyi ettin aaabimmm benim dedi Efe gülerek ve arka kapılardan birini bana açtı. Ben içeri girerken o da arkamdan aynı benim gibi arabanın arka koltuğuna yerleşti.
-Çok teşekkürler Kerem abi dedim içten bir şekilde.
-Ne demek canım benim ne demek dedi arabanın direksiyonunu çevirmeye başlarken. Vallahi kendimi minibüs şoförü gibi hissetmeye başladım ya bu nedir bir elimde tesbih diğer elimde matrixten çıkma güneş gözlüğü dedi gülerek.
-Ahmet inmiş mi ki ? Diye sordu Büşra ise o arada.
-Yok daha inmemiş de varmışlar şehre bir 15 20 dakikaya terminalde olur diye tahmin ediyorum.
-Yetişiriz yetişiriz dedi Kerem abi kendinden emin bir şekilde.
Kerem abinin sözleri garip bir şekilde havada kalınca ve ortalık sessizleşince muzip bir şekilde konuşmaya başladım.
-Vay vay vay Kerem abi sen ne yere bakan ne yürek yakanmışsın yawww
-Hayrola kız dedi gülerek benim sözlerime. Efe ve Büşra da meraklı gözlerle bana bakıyorlardı.
-Vallaha bizi terminale götürme ayağına Zeyneple buluşmayı planlıyorsun bence ama hadi neyse.
Kerem abi hem utanıyor hem de gülüyordu. Yanaklarının kıpkırmızı olduğu bembeyaz yüzünde yok belli oluyordu.
-Yoksa yanakların mı kızardı senin Kerem aaaaaaabijiiiiiiiim dedi Efe, Kerem abiye takılarak.
-Yaaa takılmayın abime zaten yüzü kıpkızardı siz de daha çok kızartmayın abimiiii diyerek bir fiskeyi de Büşra vurdu. Biz 3 kişi hep beraber gülerken Kerem abi kızgın kızgın bize bakıyordu.
Sonrasında o da dayanamayıp bizimle gülmeye başladı.
-Sizi birazcık kullanıyor olabilirim evet dedi kıkırdayarak. O sırada ise terminale doğru dönüş yapmıştı.
Arabayı güzel bir yere park ettikten sonra hemen indik arabadan ve çocukalrın bizi beklediği yere doğru yürümeye başladık.
Deniz, Zeynep ve Emir bizi bir kafenin içinde beklediklerini söyledikleri için o kafeye doğru yol aldık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting
Hài hước"Belki de bazı şeylerin en güzel hali ile gerçekleşmesi için zamana ihtiyacı vardır" 🌵🌵🌵 -Şimdi gerçekten bazı insanlar sana kaktüs mü diyorlar? -Aynen oluyor öyle şeyler arada -Aslında çok da yanlış bir tabir değil senin için ama ben o "bazı" in...
