🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting

24. Bölüm

Dışarıdan" yok artık Hümeyra mı bu" diye bir ses geldi ve direkt gülmeyi kesip arkamı döndüm.

-Hümeyra biz de seni gülmeyi unuttun diye biliyorduk dedi kapının önündeki 2 kızdan biri.

-Siz dedim sessiz bir şekilde. Burada ne arıyorsunuz?

Deniz bana bakmıyor arkamda merdivende dikilen Emirden gözlerini ayırmıyordu.

Zeynep konuştu bu sefer:

-Biz de seni arıyorduk ama senin bulunmaya pek de niyetin yok gibi duruyor dedi sesi kırgın bir şekilde. Bu kim?

-Bu ııııı bu şey E, emir.

Emir hemen merdivenden indi ve bizim yanımıza geldi.

-Emir yargın doğrudur. Tanıştığımıza memnun oldum kızlar. Hümeyranın arkadaşı mısınız?

Deniz durur mu yapıştırdı cevabı

-Biz öyle sanıyorduk ama onu en iyisi kendine sor. Hümeyra daha iyi cevap verir bu soruya.

-Kızlar lütfen yapmayın sırası değil.

-Aaa bu da yoksa misafir çocuğu olan Emir mi. Allahın daha neler göreceğiz dedi Zeynep.

İki taraflı bana saldırıyorlardı ve ben ne yapacağımı bilemiyorumdum.

-Biz de Emiri ÇOCUK sanmıştık ama ne yaparsın işte bir and...

-Kızlar lütfen durun bir dakika eminim bir yanlış anlaşılma olmuştur. Hümeyranın bu kadar üstüne gitmeye gerek yok değil mi? Dedi Emir. Daha iyi bir başlangıç için hadi tanışalım. Ben Emir Yargın. Hümeyranın sözde arkadaşıyım ama onun arkadaşı olmamayı yeğlerim diyip göz kırptı kızlara.

Kızların keyfi yerine gelmiş gibiydi ve ciddiyetlerinden eski hallerine güler yüzlü hallerine dönmüşlerdi.

-Ben Zeynep

-Ben de Deniz

-Tanıştığımıza memnun olduk Emir dedi ikisi birden.

Deniz bana dönüp

-Bizi neden daha önce tanıştırmadın ha bir de misafir çocuğu diyorsun? Sana yakışıyor mu?

-A aaaa kızlar. Biz o fasları geçtik sanıyordum. Lütfen daha fazla gitmeyelim Hümhümün üzerine dedi ve kızlara gülümsedi.

Kızlar gözlerimin önünde eriyorlardı. (DMLXMDŞAMXÖDÖDÖLXÖZÖD)

Ve üçü aralarında sıcak bir muhabbet dönmeye başladı. Zemin kattaki odadan çıkıp okulun yukarı çıkan merdivenlere oturmuşlar ve sohbet ediyorlardı. Sohbetlerinin genel öznesi ise BENdim. Benimle nasıl tanıştıklarını nasıl bir insan olduğum konusunda konuşup gülüyorlardı.

İşte tam o sırada kendimi hiç oraya ait hissetmediğimi farkettim. Sanki yanlış yerdeymişim gibiydi.

Benim yanım hiçbir zaman bu kadar çok insanla ya da sözde arkadaşlarla dolmamıştı.

Sanki ben her zaman yalnız olmayı hakediyor gibiydim. Ve bu hisler beni boğuyordu.

-Kızlar ben bir dışarı çıkıp hava alayım yine çarpıntım başlayacak yoksa dedim Deniz ve Zeynepe doğru. Onlar başını sallarken Emir meraklı gözlerle bana bakıyordu.

-Merak etme önemli bir şey değil biraz dışarı çıkamam laızm sadece dediğimde yüzündeki gerginlik azalmasa bile başını salladı.

Ve onlar keyifli sohbetlerine devam ederken ben de kendimi okulun dışına attım.