🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting

37. Bölüm

Okurken kesinlikle dinleyin!!!

Geriye çözülmesi gereken bir sorun kalmıştı Büşrayı o sapığın ellerinden kurtarmak.

****

Çocuklara döndüm yüzümde kocaman bir gülümseme ile . İkisi de benim sırıtışımı görünce aynı anda karşılık verdiler. Sonrasında ise birbirlerine bakıp kaşlarını çatmaya devam ettiler.

-Hadi bakalım işim bitti artık eve gidebiliriz dedim Efeye doğru. Ha aklımdayken gerçekten neden buradasın sen Emir ?

-Şey ya işim vardı benim de bir kaç imzalanacak belge mi ne varmış babam gönderdi de. Hmm bir de şey vardı şey

-Ney ? Efe de ben de meraklı gözlerle Emire bakıyorduk.

-Sen işini halledebildin mi merak ettim romeo yani flash disk müdüre ulaştı mı diye.

-Sen nereden biliyorsun flash diski diye atladı Efe

-O flash diski Hümeyraya ben ulaştırdım asıl sen nereden biliyorsun?

-Hümeyra anlatmıştı dedi ve bana baktı sorgular gözlerle

-İkinize de hesap vermek zorunda değilim ne yapıp ne yapmadığım konusunda anladınız mı beni ? diye birden patladım. Ehhh burama kadar gelmişti sonunda.

Sonrasında ikisi de hayal kırıklığına uğramış gözlerle bana baktılar ve ben dayanamadımç

-Emir bir anda öğrenmişti benim haberim olmadan dedim Emirin gözlerinin içine bakarak. Aklıma merdiven altındaki halimiz geldi. Nasıl ben halledeceğim sen merak etme diyerek beni rahatlattığı zaman. Gülümsedim.

- Efe ise beni zorlayarak öğrenmişti. dedim ikisine de bakarak sonrasında. Efenin beni o konteynerlerinin arkasında bulduğu zaman aklıma geldi . Tekrardan gülümsedim.

Önümdeki bu iki oğlan da bana çok yardım etmişti . Benim onlara yardım etmemin aksine . Çok.

-Çok ,çok teşekkürler dedim cılız bir sesle . İkinize de .

Tekrar ikisinin de yüzüne baktığım zaman yüzleri rahatlamış gibiydi.  Mutlu görünüyorlardı. Bu beni de mutlu etti .

-Çok mutlandım sizin sayenizde . Çok ,çok sağ olun.

İkisi de bu lafıma kıkırdadılar.

-Neee daha önce mutlanmak terimini hiç duymadınız mı yani. Taha yani küçük kardeşim buldu bu mutlanmayı. Çok mutluyken bugün mutlandım diyor diyerek ben de onların kahkahalarına eşlik ettim.

İnsanların kahkahalarını duymak beni çok mutlandırıyordu çünkü. Çok keyifleniyordum.

-Neyse gülmeyi kesin de eve gidelim annem beni kesmeden

Efe başını sallayarak merdivenlerden inme önceliğini bana verdi ve biz de tek sıra halinde ben Emir Efe aşağı inmeye başladık.

İlk dışarı adımı atanlar ben ve Efee olmuştuk. Emir daha arkamızdan geliyordu. Biz otobüs duraklarına doğru beraber yürürken Emir ise o güzel Range Roverına doğru yürüyordu. Arkamızdan bir bağırma sesi duyduk. Başımızı arkaya çevirdik.

-Heeey nereye gidiyorsunuz sizi ben bırakayım evi....

Emir bize seslenerek el sallıyordu ama sesi büşra merdivenlerden takılıp üzerine düştüğünde kesilmiş ve hemen onu yere düşmekten kurtarmıştı. Büşra ise her zamanki gibi çığırtkanlık yapıyordu . En iyi bildiği işi elbette. Galiba bileği burkulmuştu ve emirin gömleğinin göğüs kısmını sıkıca tutmuştu. Emir ise tedirgin bir şekilde onun belini kavramıştı.