-Burada olması lazım.
-Ee neredeler o zaman kızım 10 dakika geç kalmamıza rağmen en erken gelen biz miyiz yani?
-Ne bileyim Ahmet uff dur belki yanlış gelmişizdir diyip tekrar telefonumdaki haritalar uygulamasına baktım.
-Yanlış da gelmemişiz galiba ama bilemedim ufff dedim ve telefonumu Ahmete gösterdim.
-Dur bir sakin dedi ve telefonumu elimden alıp o da haritalar uygulamasına bakmaya başladı.
-Doğru yerdeyiz dedi Ahmette beni tasdikleyerek.
-Ee bunlar nerede o zaman?
Ahmetin gözü ileride bir yere takılmıştı.
-Ahh işte orada beyefendi geliyor dedi Ahmet
Hemen onun baktığı yere doğru baktım ve onunla göz göze geldik.
Emir...
Üzerine mor bir sweat giymişti. Altında siyah bir pantolon ve üzerine giydiği siyah uzun kaban birbirine çok yakışmıştı. Boynunda siyah bir bel çantası ve yine siyah olan ve başında muhteşem bir şekilde duran şapkası ile gerçekten jilet gibi görünüyordu.
Bize doğru el sallayarak yanımıza geldi.
-Selamün aleyküüüm.
-Aleyküm selam dedim hemen ardından ise Ahmet benim söylediklerimi tekrarladı.
-Ahmet senin burada olacağını düşünmüyordum dedi emir hayal kırıklığına uğramış sesiyle.
-Geldim ama ne yaparsın dedi Ahmet meydan okurmuş gibi en yakın arkadaşımızı tilkiye kurda yem edecek değiliz.
Emir bıyık altından gülümsedi ama galiba bunu sadece ben fark ettim. Onun dışında ne Ahmete meydan okudu ne de ona cevap verdi.
-Eee yanında mı diye sordum emire mobese kayıtlarını kastederek
-Aynen yanımda alışverişi yaptıktan sonra vereceğim dedi ve göz kırptı.
-Tamam dedim. Arkamızdaki duvara yaslanmış kızları bekliyorduk.
Bizim onlari beklediğimiz yerin tam ters istikametinden gelen kızları sadece seslerinden tanıyabildik.
-Selaaaaaam dedi deniz
-Selamlar arkadaşlar dedi Zeynep ise
Yüzlerini koca bir atkı ile kapatmışlar ve berelerini takmışlardı.
-Size de selam da kızlar bu ne hal bu kadar sarınıp sarmalanacak kadar soğuk değil ki hava.
-Her ihtimale karşı dedi Zeynep atkısını arasından.
-Neyse ne dedim.
-Tamam şimdi gelin bakalım beraberimde dedi Emir bir adım öne çıkarak.
Herkes ses çıkartmadan Emiri takip etmeye başladı.
Emir en önde ben ve Ahmet en arkada, deniz ile Zeynep ise bizim aramızda yürüyorlardı.
Ocağın sonlarına yaklaştığımız için hala yollar buzluydu.
Ve bu yolların kurbanı ise Deniz oldu.
Gitmiş bu buzlu yollar için topuklu botlar giymişti ileri zekalı.
Kaldırımdaki buzlara basıp kaydı ama o ne kayma, bildiğimiz ayakları arşa çıkmıştı. Tam yere yapışacakken benim biricik arkadaşım Ahmet Denizin imdadına yetişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting
Comédie"Belki de bazı şeylerin en güzel hali ile gerçekleşmesi için zamana ihtiyacı vardır" 🌵🌵🌵 -Şimdi gerçekten bazı insanlar sana kaktüs mü diyorlar? -Aynen oluyor öyle şeyler arada -Aslında çok da yanlış bir tabir değil senin için ama ben o "bazı" in...
