🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting

13. Bölüm

Babam ve adam bakışıyorlardı. Sanki birbirlerine aşık olduktan sonra aileleri tarafından ayrılmaya zorlanmış da sonra kendi hayatlarına devam edip çoluk çocuk sahibi olup yıllar sonra karşılaşmış gibiydiler.

-Ferhat? Yok artık devrem sen nereden çıktın yaawww

-Ya kardeşim nereden olacak asıl sen nerelere kayboldun

-Gel can kardeşim gel

Birbirlerine kafa tokuşturup sarıldılar. Ben ise olayları anlamlandıramamıştım. Saf saf babam ve ferhat denilen adama bakıyordum.

-Vaay küçük hanım da baya büyümüş dedi babamın arkadaşı olduğunu düşündüğüm kişi

-Hı hı

-Sen beni tanımadın mı kızım ben Ferhat amcan

-Yok tanımadım dedim direkt olarak yüzüne. Büyük ihtimalle bu adam da kendisini en son 10 aylıkken gördüğümüz ve buna rağmen kendini hatırlatmaya çalışan adamlardandır dedim içimden.

-Ferhat kızın hatırlamaması çok normal en son seni 3 4 yaşındayken görmüştür belki dedi ve bana dönerek bak kızım bu Ferhat amcan üniyi beraber okuduk ya da okumadık mı desem bilemedim şimdi. Dedi

-Neden diye sordum ikisine karşı

-Çünkü bu hayta benden adam olmaz diyip okumadı ve üniyi bırakıp tekstil işine yöneldi o gitti kendine bir sürü fabrika açtı biz ise okuduk anca buralara kadar gelebildik.

İkiside gülmeye başladı

-Ama faruk hakkaten üniversitede lisede yapmadığımız haytalık kalmamıştı hatırlıyor musun şu boru olayını. Sonra hani bir de çatı katında yaşadıklarımızı Bekir hocayı da hatırlıyor musun?

İkisi gülüşmeleri daha da şiddetlendi.

Şu an tamamen benden bağımsız ve hiçbir şekilde anlayamayacağım "eski dost" dilini konuşuyorlardı. Tek bir kelime ile birbirlerini güldürüyorlardı. Yakın arkadaş dediğin bu olsa gerekti.

Babam için sevindim çok neşeli gözüküyorlardı. Bu Ferhat amcayı gerçekten seviyor olmalıydı.

-Ee dedi babam, gülmeyi bitirip hal hatır sorma işlemine geçmişlerdi sen ne yapıyon oğlun falan vardı o iyi mi şimdi?

-Elhamdülillah elhamdülillah iyiyiz annesinin ölümünden sonra çok içine kapandı ama normalimiz oldu bu durum artık bizim şimdi tıp kazandı işte 2. Sınıfı okuyor

-Vaayy bak kerataya sen. Ne çok büyümüş aferim zaten ben ondan beklerdim kafa zehir gibi

-Teşekkür ederiz sen de yurt dışında çalışmışsın ha?

-Aynen çalıştık çalıştık arabistanda 4, 5 yıl bizimkiler de işte orada okula gidip geldi. Hümeyra da o zamanlar ilkokula gidiyordu işte öyle

-Vay vay şimdi sen hacı mı oldun gardaşım ya Allah bize de nasip etsin inşallah

-İnşallah kardeşim inşallah

-Benim oğlanı da bu bunalımları yüzünden Fransaya gönderdim orda okuttum ortaokulu iyi gelir belki fransa diye yıllar sonra da buradaki evde yaşayacağım diyip tutturdu bizim eve yakın üniversite de kazandı diye izin verdim şimdi o yaşıyor bizim evde

-Aynen onun için zor olmuştur kesin bu arada tekrar Allah rahmet eylesin kardeşim

-Amin amin inşallah bu arada bir haber duydum Faruk başın sağolsun Abdullah'ı kaybetmişsiniz?