Boş ümitler bunlar azizim cemre düşmedi henüz vakti değil
Hayallar boşuna beklentiler sefil
Güneş tana değmedi vakti değil
Meylettikce meyledersin şu içi dışı zıkkım dünyaya
Bir tad alınacak dem olmadı vakti değil
Gönül kuşu uçtu sanırsın asırlık kafesinde
Özgürlük hoş hayaldir lâkin özgürlüğün vakti değil
Kandırma kendini bir gülüşe iki söze
Parlayan iki göze kanilmaz vakti değil
Emmaredir nefsin düşürür hataya
Düşme ey nefsim vakti değil
Bilirim sende istersin oynanacak oyuncak adı aşk diye
Kanmayı murat edersin bu deryaya meşk diye
Lâkin zehep değişilir mi bir miktar tenekeye
Zalim dur artık vakti değil
Kan akıttın gözümden doymadin hala
Rezil ettin ün ettirdin iki cihana
Köle ettirmeye de niyetin var bu kahpe dünyaya
Sus artık konuşma vakti değil
Yalvar dersen yalvarayim oynama benle
Ben ki sefilim gafilim düşmandanda düşmanım senle
Yer kapıp dururuz bu ufacık bedende
Gidecek yerim kalmadı dur vakti değil
Ah ettim feryad ettim olmadı uslanmadin
Açlığa garkettim ateşe bastım uslanmadin
Nasıl bir kafirsen iman gördün uslanmadin
Uslanacaksan uslan boş durmanın vakti değil
Yalnızlığımla mutluyum kalbim yara dönmusken
Yar ateşi deyip yanan ateş narı sönmüşken
Nevnevvam doğmuş eskisi ölmusken
Ölüyü diriltmenin vakti değil
