Usulca kımıldadı yerinden yaşamaya hali yoktu
Ne yalan söyleyipte uyandirsam kendimi dedi
Ne yalan söylese karnı toktu
Donmuş Su gibiydi gitmeye imkan yoksa suç onunmuydu
Hem buz güzel şeydir var mi durmanın sonu
Nefes aldı hızlı hızlı hissetti
Bir özlem saplandı kalbine titretti
Şemaili bozuldu biraz
Özlemişti onu
O yokken öğrenirdi buzu donu
Titrek elleriyle aradı bulmak istediği şeyi
Kahrolsun ki hala da arıyordu bulamadığı neşeyi
Kirfacan olmuş düşlerinin daha buğulu görünmesine yariyordu
Ortalıkta yara yoktu o zaten yoku sarıyordu
Inledi biraz gene saplanmışti özlem
Anlı ansız oluyordu belki bilerek belki sehven
Oturdu olduğu yere birleştirdi çenesinde elini
Ne zaman kırgın olsa ağrır hissederdi belini
Derin bir nefes aldı burnundan iptida ile
Sonrada saliverdi durgunlukla esen sabit yele
