Bir gün bakışlarım vardı semaya
Bulut çaldı gün aldı
Ne gören gözüm ne fer kaldı
Sözlerim vardı karışırdi hüsnü sadaya
Yel çaldı rüzgar aldı
Ne hoş bir cümlem ne tatlı bir lafım kaldı
Çocuklara benzerdi gülüşüm
Masumiyyet kokardi yüzüm
Kara çaldı düşman aldı
Ne gülüşüm ne sevincim kaldı
Vakit beslerdim koynumda
Severdim vakit vakit
Beslediğim yılana sokuldum
Saat çaldı gün aldı
Ne ömrüm ne gençliğim kaldı
Aşka meylederdim yatağını bulmuş su gibi dolu dizgin
Sevdami zalim çaldı aşkımı eller aldı
Ne ferhatligim ne mecnunlugum kaldı
Gül bahçesine girmiş bülbül idim
Esti rüzgari şita
Ne gül kaldı ne bülbül kaldı
