Gözlerini kapattığın an
Devir daimi damar içinde kanın
Uzak bir ağacın yapraklarına değmekte rüzgar
Kanatlarının arasından geçmekte
Göğüs kafesini zorlarken içine gömdüklerin
Bir uzun suskunluk daim sessizlik
Oysa başımıza ne felaket geldiyse bu sessizlik oldu öncesi
Ana kayanın altından bu durgunluğun mukabilinde patlak verdi volkanlar
Ve bir sessizliğin ardı sıra sel oldu akan kanlar
En büyük vaveyla hep bunlardan sonra koptu
Ve suskunluk ve sessizlik
Gecenin sessizliğinde başladı bebeğin ağlama sesi
Derin bir karanlıkta kesildi son insanın son nefesi
O demlerde indi bir taş ve ilk katil ve maktul
Uzunca bir sessizlikten sonra gitti Raif
Ve bitti veryansın eden çığrışlar
Hiç bir zaman daim suretle devam etmedi hayat
Ve dahi hiç de planlı olmadı memat
Nevmimi bozan bir sessizlik ardı süredir
Nevvam olmak suskunluk uykuya köledir
