Son aldigim nefes kadar guzel
Bir baharin sesidir degen zihnime
Ne de guzel ne de muhtesem
Pay cikardim bu bosluktan kendime
An olurda dusunurdum
Insani insan yapan ne diye
Kaybettikleriyle mi insandi insan
Yoksa kazanmak mi gonlune hediye
Aslinda insan dudaklarinda tebessumuyle insandi
Hafiften kirgin bukusuyle insandi
Gecmisten bir gundu aylardan nisandi
Esamesi yok lakin insan yine insandi
Hic suphe gene bukulecek o dudak
Ve islanacak yine gul rengi yanak
Lakin degismeyecek bir sey
Icinde kopan firtinaydi insani insan yapan sey
Ben simdi taze cimenlerin ustunde oturuyorsam ufka bakarak
Hafiftende bir gulus varsa dudaklarimda
Helede ucuyorsa kuslar nuh nebiden bir turku tutturarak
Ben sen sakrak aylardan nisanim
Huznumle kederimle askimla sevdamla gulusumle sevisimle ben insanim....
