Bir vakit bir şehir de bir ağaç yaşarmış
Uzadıkça uzarmış dalları o bile şaşarmış
Her rüzgarda kaybeder yapraklarını
Her bahar geri açarmış
Bakarmış dallarına
Şaşarmış
Bir vakit bir ağaçta bir karınca yaşarmış
Bakarmış ağaca minnet duyarmış
Her rüzgarda sallanan yuvasına
Her baharda yeşillenen dünyasına
Bakarmış
Minnet duyarmış
Sonra bir fırtına çıkmış
Ağaç direndikçe sallanmış
Sallandıkça kırılmış
Direndikçe kırılmış
Kırıldıkça sararmış
Direnmekte zararmış
Dallardan yapraklar ayrılmış
Ayrıldıkça kurumuş
Kurudukça kırılmış
Bir ömürmüş ağaç
Fırtınayla son bulmuş
Karıncaya ne olmuş
Koskoca bir ömür biterken
Sessizce savrulmuş
Rivayet odur ki
Ömrünü ömür ettiği yerde kaybolmuş...
