Ufak adımlarla geldim yanına
Gitmek yada kalmak elimde değil sanki
Gelirken aşkını unutmuşum evde
Kusura bakma aklım bende değil sanki
Sana şiir yazmıştım özene bezene
Şiir ben de ama şair ben değil sanki
Ağlamaya tövbe etmiştim çok önceleri
Bundan gözlerimin haberi var değil sanki
Özlemiştim seni tüylerim diken diken
Ama yüreğin özlenmis değil sanki
Dün gece yıldızlara baktım en parlagina koydum adını
Bu gece yine bakacaktim ona ama ismi onun değil sanki
Bu sabah ezanla uyandım karanlıktı yer gök
Ama ufuk bambaska orası gece değil sanki
Eşyalarini topladım sen kokuyordu her biri
Kokladikca ağladım bunlar sen değil sanki
Tırnaklarımla kazdim toprağı attım resmini en alta
Doldurdum sana ait ne varsa içim yandı toprak atarken ama bu mezarda ki sen değil sanki
Sarıldım toprağına sevdim seni kan doldu avuçlarima sebebini bilmediğim
Yara benim kan benimdi ama saran sen değildi sanki
Yeminler ettim sana sen hep mutlu ol diye
Sen yanma istedim ben yandım yine
Ben avunurum elbet kanarim kuru sevgiye
Bir gün uyandigim sen değil sanki
Uzaklardasin aramızda asırlar var
Yetisemem sana koca koca bin yıllar
Ama kapımda bir yasemin fidanı
Up uzun boyu çiçektir figani
Her şafak uzanır bana girer burnumdan içeri
Bu fidan bambaşka tıpkı sen sanki
