Gözlerimi açsam uykudan mahmur
Karışmış karışacak elbet fıtratla yoğrulmuş bu hamur
Bir adaya benzetirim kendimi gelen çok giden çok
Bak hakkın hikmetine hiç kalan yok
Konuşurum kendime ulan kıymet bilmez
Bir cerahattir göz yaşı akıtmayla bitmez
Hiç mi ders almazsin geçen günden
Yahut fikir etmezsin boş mu sanırsın esen yelden
Halimidir ha soyle insan acıdan
Ne medet umulur kalbine yabancıdan
Kaç bin yıllık topraktir altında duran
Olduysa bundan oldu hay olan
Mevtin yeri başkamidir ne şaşarsin
Teraziye koysam seni siklet etmez beşersin
Ben benden çıktım ruh iken
Sitreye vardim rabbime kul iken
Dil nedir lisan nedir bende
Nevvamin uykusundan gayri neyi var bedende
Af ile of diyerek geçer ömrün
Gidenler boş mu gider sırtındadir cehennem kömrun
