Kıbrıs Rüyası

Kayıp Rıhtım

"Gitmesene kal."dedi Baran dudaklarını ısırıp.
Odada oturup ev halkının kahvaltı hazırlama seslerini dinlerken dudak dişledi. Sabırsızca baktı menekşelere.

"Gitmemi istiyordun ama?"dedi Esrigün muzipçe.

"İstemiyorum."dedi Baran.
"Yani istiyorum da...İstemiyorum. "

"Baran."diye fısıldadı Esrigün.
"Karar ver artık oyuncak değilim."
Beraber yorgunca uzandıkları yatakta Baran'ın dizini okşayan elini korkakça   avuçladı Esrigün.
"Fecagafa."

Baran cılız bir tebessümle "Öptüm şaka maka."dedi fısıltıyla.

Esrigün tek kaşını havaya kaldırdı.
"Senin de hislerin olduğunu anlamasam yıllarca susar kalırdım zaten. Harekete geçmezdim."

"Hakuna matataladığımın delisi seni. Kendi öptü sanki? Ben öptüm seni. Ne hareketi la? Bide sahipleniyosun benim itliğimi."
Baran sinirle kaşlarını çatarken durduk yere bir tebessüm kondurdu dudaklarına.

"O ne demek!"dedi Esrigün merakla.

"Hiç üzülmemek demek,dertsizlik demek."dedi Baran yutkunup.

"Eh,uygulayabildiğin söylenmez." diye mırıldandı Esrigün.

"Sen hiç...Aslan Kral izlemedin mi?"dedi Baran merakla.

"Hayır. Benim dönemimde genelde Winx,Bakugan,Yu-gi-oh  ve şey vardı ee.."Esrigün kaş çatıp.
"Ben10."

"Ooo,sen asıl efsaneyi kaçırmışsın!" Baran merakla dizleri üzerinde doğrulurken menekşelere merakla baktı.
"Bizde kalsana bugün."

"Yani bilmiyorum..." Çekingence duvarları izledi menekşeleri.

Baran kızgınlıkla yutkundu.
"Elbette. Ben seni öptüm diye...Benimle olmazsın illa."dedi yorgunca.
"Unutuyorum bazen yedek lastik olduğumu. Öpen başkalarının da..."

"B-Baran."dedi Esrigün korkuyla.
"Hayır o ne demek."

"Eğlenceli biri değilim. Eğlendiremem seni. Son felaketten sonra... Ya amına koyayım Esrigün. " Baran sinirle duvara bir yumruk geçirirken.
"O kadar kişiyle nasıl...baş ederim ki ben. Ben seni nasıl sineye çekeceğim?"

"Baran..."

"Sus."dedi Baran.
"Ne bok yediğinden haberin yok senin. Ama ben de farksız değilim. Napıyorum,bu yol nere gidiyor... Ne bok yedim az önce?"

"Baran."dedi Esrigün fısıltıyla.
"Düşündüğün gibi ilişkiler yaşamıyorum."

İlişki sözüyle birlikte Baran bir yumruk daha geçirdi duvara.
Parmaklarının sıyırıp geçen acıyla homurdanırken korkulu menekşeler tuttu sıyrık dolu parmaklarını.
"Şttt."dedi olumsuz anlamda iki yana savururken başını.

"Baran...Sana anlatacağım her şeyi. Beni anlayacaksın biliyorum. Ama şimdi değil,nolur toplanmama izin ver."diye fısıldadı Esrigün.
"Çok yeni çok taze biliyorum alışmaya çalışıyo..."

"Eve gitsen kimin kollarında olacağın belirsiz Esrigün. "dedi Baran başını ovalayıp.
"Bırak. Yapma sen yorum falan. Kendimle savaşırım ben yine."

"Düşündüğün gibi değil. Anlamıyorsun...Senin kadar güçlü bir ailem yok. Ablama bazı şeyleri anlatsam delirir. Onu korumak için...Çoğu şey. Arkadaşlarım yok. Kalmadı."dedi hüzünle dudak büken Esrigün.
"Sadece sıcak bir omuz ve beni dinleyebilecek birileri olsun diye..."

"Sus."diye kükredi Baran hırsla.

"Olmadı o düşündüğün şeyler..."

"Esrigün sus."diye hırladı Baran.
"Nefesim...Kesilir gibi oluyor. Sus."