Kıbrıs Rüyası

Yollarda Bulurum Seni

Medya : Bu şarkı kesinlikle ve kesinlikle Baran ve Esrigün'e ait ❤ Yollarda buluyorlar !💜💜💜

💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Baran araba kaputuna yasladığı çocuktan ağaçlar arkasında bir öpücük çalarken dudaklarını ısırdı.
Kıvırcık tutamlar burnunu okşayıp kokusuyla mest ederken Baran alayla sırıttı.
"Yesem mi seni şurada?"

"Dur bi."diye inledi Esrigün boynunu emmekle meşgul olan adamı itiklerken.

Evden kaçıyorlardı.
Tabiri caiz değilse...
Bir sırt çantasına eşyalarını tıkıp,gece kimselere ses seda etmeden gizlice sıvışıyorlardı evden.
Anne ve babası derin bir uykuda,abisi ve ablası bilmem kaçıncı rüyalarındayken.

Esrigün'ü kaptığı gibi araba anahtarını,kendisine yasaklı olmasına rağmen,çalmıştı Baran.
Hayatı boyunca babasının sözünden kaç kere çıktığını anımsamaya kendini zorlasa da tek bir komutu bile es geçmeden sualsiz yürürlük altında uygulamıştı.
O ataydı.
Babaydı.
Askeri anlamda üst pozisyonunda sorgusuz sualsiz stratejik zekasına güvendiği kusursuz bir askeri idoldü aynı zamanda.

Baran hayatında ilk deda babasının iki dudağı arasından çıkmış bir komutu ezip geçerken yirmililerinin sonundaydı.
Araba anahtarını avuçlayıp,sırt çantalarını aldıkları gibi ihtiyacı olan tek şeyin bileğini sıkıca tutarak bahçe avlusuna adımlamıştı.

Bir çift menekşe denizi göz...
Evet,aradığı ve ihtiyaç duyduğu yegane varlık.
O gözlerin ona bakan ateşinin varlığı yeterliydi.

Arabaya binmeden hemen önce kaputa yaslayıp öptüğü oğlan tatlı tatlı mırıldanırken "Baran,dur."diye güldü seslice.
"Biri görecek."

"Kim görecek gece gece."diye fısıldadı Baran ellerini onun karnında sabitlerken.
"Benden başka."

"Bildiğin..."diye mırıldandı Esrigün alt dudağını dişiyle ezdiği Baran'a.
"Evden kaçıyoruz ergen gibi."

"Sen ergensin zaten."diye fısıldadı Baran.
"Beni katma."

"Beni,tenhaya götür."diye fısıldadı Esrigün.
"Orada görürsün ergeni."

"Ben seni sikeceğim,sen beni değil. Fazla iddalısın."dedi Baran soluk kadar ince bir fısıltıyla.

"Hı hı."dedi Esrigün.
"Hadi arabaya bin de bir sakso çal."

"Seni var ya..."dedi Baran kıvırcık tutamları sertçe çekiştirip ön koltuğa iterken.
"Otur."

"Emret komutanım."diye sırıttı Esrigün.
"Göreve hazırım ben."

"Asker fantazisi mi?"dedi Baran son kez eve bakıp her ışığın kapalı olduğundan emin olurken.

"Üniforma..."diye mırıldandı Esrigün. Camlara bakıp sırıttı.
Filmliydi.
Hoş,işine gelecekti.
Elleriyle Baran'ın fermuarını indirirken menekşelerini gezdirip bir buse kondurdu kumaş üzerinden.
"Üniformanı giyip...Yapsana beni?"

Baran nefes nefese kıvırcık sarımsı kumralları avuçlarken "Siktir!"diye mırıldandı.
"Öyle istiyorsan neden evde söylemedin,atardım çantaya!"

Esrigün öpüşürken sertleşmiş aleti kavrayıp başına bir öpücük kondururken dil çıkardı usulca.
Hafifçe üfleyip tatlı tatlı sırıttı Baran'a.
"Ben benimkine koydum zaten."

"Dolabımı mı karıştırdın?"diye mırıldandı Baran.

"Saksoya yattım seni emiyorum."dedi Esrigün tırnaklarını sertçe Baran'a batırıp acıyla kıvrandırırken.
"Buna mı taktın cidden?"