Muse [Own Creation]

(၂၅)

Unicode

အပိုင်း - ၂၅ ။ ထင်ထားသည်ထက် စောနေခဲ့

စဝ်မုဒြာက သူနှင့်အတူ ပြန်လိုက်နေသော်လည်း ယခုရက်များတွင် စိတ်နှင့်ကိုယ်နှင့် မကပ်ဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ပြီး လီယို စိတ်မကောင်းဖြစ်နေရသည်။ တစ်ခုခုကို ပူပန်နေပုံရပြီး ထိုပူပန်နေရသည့်အကြောင်းအရာကို ဖြေရှင်းနိုင်ပုံမရသည့် စဝ်မုဒြာသည် အိပ်ရေးပျက်နေခဲ့၏။

"မအိပ်သေးဘူးလား"

ထိုင်ငိုင်နေသည့် စဝ်မုဒြာကို ကြည့်ပြီး လီယိုမေးသည်။ သူ ဘယ်လိုမေးမေး ပြန်မဖြေ သည့် စဝ်မုဒြာကို လီယိုသည် ဘေးကထိုင်ကြည့်ခြင်းသာ တတ်နိုင်ရှာ၏။

"အင်း... ငါခဏနေရင် အိပ်မယ် မင်း အိပ်နှင့်လေ"

လေးယောက်စုံညီ နံနက်စာစားပြီးကတည်းက စဝ်မုဒြာ၏ စိတ်နှင့်လူနှင့်မကပ်ခြင်းက စတင်ခဲ့၏။ ဝေဟင်သော်က စဝ်မုဒြာကို တစ်ခုခုများ ပြောလိုက်၍လား။ စဝ်မုဒြာ မပြောလျှင် သူ ဝေဟင်သော်ကို သွားမေးရမလား။

"ငါအမြဲတမ်း မင်းနဲ့ရှိတယ်နော် အသက်နော်"

နုယွသည့် အခေါ်အဝေါ်များကို စဝ်မုဒြာ အသားမကျသေးသော်လည်း လီယိုက သူ့ကို အသက်ဟု ခေါ်နေသည်ကို တစ်ပတ်လောက် ကြားပြီးသည့်အချိန်တွင် သူ အတန်အသင့်တော့ သည်းခံနိုင်သွားပြီ။

"ဘာလို့ ငါ့ကို မင်းက အသက်လို့ခေါ်တာလဲ"

ပထမဆုံးအကြိမ် သူ့ကို လီယိုက အသက်ဟု ခေါ်လိုက်ချိန်က ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း သူ ထသွားရ၏။ ကြက်သီးထနေသည့် သူ့လက်မောင်းများကို သူ ပွတ်ရင်း လီယိုကို မေးသည့် အချိန်တွင် လီယိုသည် ပကတိဖြူစင်ကြည်လင်သည့် အပြုံးဖြင့်...

"စကားလုံးတွေထဲမှာငါက Life ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သဘောအကျဆုံးပဲ အသက်၊ ဘဝ ပေါ့... ဒါကအဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝတဲ့ စကားလုံးလို့ ငါထင်တယ်လေ... မင်းက ငါ့ inspiration တွေရဲ့ Muse ဖြစ်သလို ငါ့ရဲ့ အသက်လည်းဖြစ်တယ်လေ"

"စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လိုက်တာ"

မျက်စောင်းရွယ်ကာ သူပြောတော့ လီယိုရယ်၏။