Ah, hayır olamaz. Yine mi bu saçmalık. Tam arkamda bir araba var Ve kornaya basıyor. İstese beni ezip geçebilir. Ama Ne yapabilirim ki...Olmuyor. Hareket edemiyorum. Yeni bir kriz geçirmek üzere olduğumu hissediyorum.
~ Yazardan ~
Robert sinirli bir şekilde arabasından indi. Ama yerde oturan kişiyi görünce siniri hafifledi. Bir an duraksadı. Moonbyul korkmuş gözlerle ona bakıyordu.
~ Moonbyul 'dan ~
Neden bu kadar sinirli bakıyor? Elimde olsa bunu ona sorardım ama yapamadım. Konuşamadım. İyi değildim ve ilacıma ihtiyacım vardı. Ama bunu Roberte nasıl anlatabilirim ki? Panik yapmıştım. Robert: Sen iyi misin? Neden buradasın? Elimde olsa ona iyi olmadığımı söylerdim ama işte...Çok gerildim. Damarlarım kasılıyor. Robert: Cevap versene. Neden yolumu kapattın? Konuşamıyorum...boğazım düğümlenmiş gibi. Ne yapacağım. Robertin sesi gittikçe yükseliyordu. Robert: İyi tamam konuşma. Umrumda değilsin. Kendi başına öl burada. Ama git başkalarının yolunu kes. Acelem var şimdi kalk hemen. Zor durumdaydım....Neden anlamıyordu? Birden çok fena bir titreme geldi vücuduma Ve kusmaya başladım. İyi değildim ve yardıma ihtiyacım vardı ama bunu ona anlatamıyorum. O an yapabileceğim tek şeyi, elimden gelen tek şeyi yaptım. Tüm gücümle Yüksek sesi bir çığlık attım. Neden herşey bu kadar kötü... O çığlıktan sonra hatırladığım tek şey Robertin "iyi misin, cevap ver" diye bağırması oldu...Sonrasında yine dudaklarımı dudaklarında hissettim. Sonra her yer karardı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
