~ Miranda'dan ~
B-ben birşey yaptım. Eve ayna aldım. Sonra karşısına geçip dakikalarca kendimle bakıştım. Belki de saatlerce. Beni bölen zil sesi olmasa daha da bakışırdım ama kapı çaldı. Robert gelmişti...Elinde büyük bir kutu vardı. İçeri geçip oturdu. Sonra bana da oturmamı söyledi.
Robert: Ryujin bana, sırf beğendiğin kıyafet bulamadığın için partiye gelmeyeceğini söyledi. Ama böyle saçma bir sebep için o eğlenceden mahrum kalmanı istemedim. Ben de sana birşey getirdim.
Kutuyu açtı. İçinde kırmızı bir takım elbise vardı. Şaka gibi...bu..Asla hatırlamak istemediğim o kıyafet...
Robert: Baştan söyleyeyim. Yeni değil. Yani istemezsen giyme. Ama benim için değerli birine ait. bir kez dener misin?
Kabul ettim. Kıyafeti alıp odama geçtim. İnanamıyordum. O gün giydiğim kıyafet...Hala saklıyordu. Şaka gibi. Takımı giydim. Eskiden bana çok yakışırdı ama şimdi..berbat görünüyorum. Aynalardan nefret ediyorum. Birkaç dakika berbat görüntüm ile bakıştım. Sonunda dayanamayıp aynanın ortasına yumruğumu geçirdim. Ayna kırılmıştı. Elimde eldiven olduğu halde çok fena kanıyordu. Robert sesleri duymuş olacak ki odama geldi. Elimin kanlar içinde olduğunu görünce çok şaşırdı.
Robert: Şu eldiveni çıkar da eline bakayım. Çok kötü kanıyor.
Miranda: Uzak dur. Ben hallederim.
Robert beni sıkıca tuttu. Eskiden olduğu gibi. Hayır. Eldiveni çıkarmasına izin veremezdim. Elimin halini görmemeliydi. Ama Robert çok kararlı görünüyordu.Mirandanın kıyafetinin bu olduğunu düşünün. Bu arada Moonbyula takım elbise aşırı yakışıyor
YOU ARE READING
Zor Ama İmkansız Değil...
FanfictionHeyşeye rağmen Moonbyul'u gitmekten alıkoyan birşey vardı. Bu oydu...İsmini bilmediği o güzel gözlü çocuk. Hayatını kurtaran o güzel gözlü kahraman...